Gutiérrez kiest twee inheemse ministers

Indianen maken een kwart uit van de 12,5 miljoen inwoners van Ecuador, maar
hun vertegenwoordiging in politieke beslissingsorganen en economische
machtscentra is beperkt. Ze hebben wel strijdbare organisaties; de
indianenopstand van januari 2000 dwong uiteindelijk zelfs president Jamil
Mahuad tot opstappen. Bij die opstand kreeg de inheemse beweging de steun
van de toenmalige legerkolonel Gutiérez en een groep van jonge officieren.
Omgekeerd schaarden de indianen zich vorig jaar achter de kandidatuur van
Gutiérrez voor het presidentschap.

Pacari is juriste, was voorzitter van de Nationale Planningsraad voor
Inheemse en Zwarte Volken en maakte deel uit van de Nationale
Grondwetgevende Assemblee die in 1998 de grondwet uitwerkte die nu van
kracht is in Ecuador. Ze was ook de eerste indiaanse die het tot
ondervoorzitter van het Ecuadoraanse parlement bracht.

Macas, ook een jurist, is rector van de Interculturele Universiteit van
Inheemse Volken en directeur van het Wetenschappelijk Instituut van Inheemse
Culturen. Hij was volksvertegenwoordiger en speelde een belangrijke rol bij
de stichting van de Confederatie van Inheemse Volken van Ecuador (CONAIE),
de grote Ecuadoraanse indianenkoepel.

Macas en Pacari verdedigen standpunten die het de regering van Gutiérez niet
makkelijker zullen maken steeds de nodige meerderheden in het parlement te
halen. De partij van Gutiérrez en haar linkse coalitiegenoten bezetten maar
38 van de 100 zetels in het Ecuadoraanse congres. Gutiérrez heeft ook niet
de steun in zakenmiddens die in Ecuador eigenlijk nodig wordt geacht om een
ambtstermijn vol te maken. Hij moet dus schipperen, en dat lijkt niet de
sterkste kant van zijn inheemse ministers.

Pacari vindt dat Ecuador alleen mag instemmen met de voor begin 2006
geplande Pan-Amerikaanse Vrijhandelszone (FTAA) als er bij de relaties
tussen de betrokken landen rekening wordt gehouden met de verschillen in
ontwikkelingsgraad en economische macht. Aan de huidige voorwaarden zou het
voor Ecuador zelfmoord zijn toe te treden, verklaarde Pacari. Dat standpunt
zal niet in goede arde vallen bij grote ondernemers en bij de VS. Verder wil
de inheemse politica ervoor vechten dat de 1,5 miljoen Ecuadoraanse
emigranten in Noord-Amerika en Europa beter behandeld worden. Ook dat is een
heikel thema, want te harde eisen zouden die gastlanden ertoe kunnen bewegen
minder Ecuadoranen toe te laten. De emigratie ontlast de Ecuadoraanse
arbeidsmarkt en zorgt voor indrukwekkende deviezeninkomsten.

Pacari zegt dat ze het akkoord tussen de Verenigde Staten en Ecuador over
het gebruik van de Ecuadoraanse luchtmachtbasis Manta voor Amerikaanse
anti-drugoperaties in het buurland Colombia wil respecteren, maar waarschuwt
wel dat het akkoord kan worden verbroken als niet aan alle voorwaarden wordt
voldaan. De VS hebben beloofd dat ze vanop Manta alleen aan drugsbestrijding
zullen doen, al is de verleiding groot om van de strategisch gelegen basis
het Colombiaanse leger ook een handje toe te steken bij de strijd tegen
linkse opstandelingen.

Macas wil vooral de Ecuadoraanse landbouw reactiveren om de bevoorrading van
de bevolking veilig te stellen. Hij wil kleine en middelgrote producenten
stimuleren door middel van technische assistentie, door betere
vermarktingsmogelijkheden te scheppen en door de toegang tot kredieten te
vergemakkelijken - dat laatste onder meer via een netwerk van lokale
gemeenschapsbanken. Op die manier komt er volgens hem meer werk op het
platteland, waardoor de emigratie wordt afgeremd. Macas wil er ook toe
bijdragen dat landconflicten worden opgelost en de landrechten van kleine
boeren wettelijk worden vastgelegd - een oud zeer voor de inheemse beweging.
De nieuwe minister van Landbouw pleit ook voor een betere afscherming van de
Ecuadoraanse markt - de import van voedingsmiddelen moet aan banden worden
gelegd om de eigen productie op te vijzelen.