Libiërs hopen en vrezen bij grensovergang Wazzin

“Als Khadaffi valt kan Libië eindelijk zeggen dat het de 21ste eeuw is binnengegaan”, zegt Taghuz. Hij vraagt zich af of hij zijn net gevonden souvenir mee mag nemen naar Tunesië: een huls van een anti-tankgranaat. “Dat wil ik echt bewaren, ter herinnering.”

Nu de noordelijke grens tussen Tunesië en Libië - die een paar dagen geleden nog in handen van Khadaffi was -  gesloten is, is het alleen nog mogelijk om via de zuidelijke grensovergang die in handen van de rebellen is, het westen van het land in en uit te komen. De Dehiba-Wazzin grensovergang werd in april veroverd door rebellen en is sindsdien een belangrijke aanvoerroute voor rebellen in de Libische Nafusa-bergen. De rebellen uit de bergen speelden een belangrijke rol in de opmars naar Tripoli.

Migranten

Bij de grens gaat het er hectisch aan toe. De blijdschap van de vluchtelingen die terugwillen naar Libië, staat in contrast met nood van Libiërs die het land nog steeds ontvluchten. “We voelden ons niet veilig in Tripoli, dus zijn we hierheen gereden”, zegt Hassan Harem bij de grensovergang.

“De afgelopen maanden waren vreselijk. Er waren continu luchtaanvallen van de NAVO, er was geen brandstof en vaak hadden we geen eten. Na dat alles wilden we niet ook nog eens de gevechten in Tripoli meemaken”, zegt de 32-jarige kantoorbediende, die twee maanden geleden stopte met zijn werk. Hij hoopt over een paar dagen alweer terug te kunnen.

Libiërs zijn niet de enigen die via de zuidelijke grensovergang het land uitvluchten. Kadir Harthem, een oogarts uit Egypte, is een van de vele buitenlandse migranten die via de zee weg willen. “Een paar collega’s zeiden dat ze de boot zouden nemen. Zodra ik kon, ben ik met de auto hierheen gereden.” Na zeven jaar in Tripoli gewerkt te hebben, hoopt hij nu weer werk te vinden in Cairo.

Elektriciteit

Terwijl aan de Tunesische kant van de grens de paspoortcontroles lang duren, gaat het aan de Libische kant een stuk sneller. Er hoeven geen formulieren ingevuld te worden en de bagage hoeft niet geopend te worden voor inspectie. De rebellenleiding registreert alleen de paspoortinformatie en dan mogen we Libië in.
 
Enkele kilometers voorbij de grensovergang ligt Wazzin, een van de steden in deze regio die het het zwaarst te verduren heeft gehad. Drie weken geleden was er in Wazzin niemand te vinden om mee te spreken. Inmiddels zijn enkele inwoners teruggekeerd om hun huizen te repareren.

Enkele tientallen kilometers verderop is checkpoint Nalut. Drie strijders volgen er op televisie de gebeurtenissen in Tripoli. 
 
“Twee weken geleden hebben we de Khadaffi-aanhangers verdreven uit de woestijn. Daarna is het gelukt de elektriciteit weer aan te sluiten. De reparaties aan het net hebben ons zeven dagen gekost, maar het werkt weer”, zegt een lachende rebel die een t-shirt van FC Barcelona draagt en een pet met de rebellenvlag.

Ramadan

Momenteel is het de islamitische vastenmaand ramadan. Na zonsondergang en na het gebed, komen de strijders en de plaatselijke bevolking samen om het dorpsplein, waar gratis eten wordt geserveerd.

De rebel Akram zegt dat hij zijn geweer zo snel mogelijk wil inleveren. Hij wil zijn groentezaak weer openen. “Ik ben veertig jaar oud, twee jaar jonger dan het bewind van Khadaffi. Ik heb alleen maar het bewind van Khadaffi gekend. Altijd heb ik me afgevraagd hoe democratie zou zijn en hoe lang we daar in Libië nog op moesten wachten.” Wellicht hoeft hij niet lang meer te wachten.

Een hogeresolutiefoto is beschikbaar op: http://ipsnews.net/pictures/Libya_win.jpg