"Ontwikkelingsbanken blind voor sociale en ecologische impact"

Het World Resources Institute is een ngo met meer dan 100 stafleden. Directeur Jonathan Lash was de enige leider van een niet-gourvernementele organisatie die de jaarlijkse lijst haalde van ‘s werelds 100 invloedrijkste mensen in de financiële sector door Treasury & Risk Management magazine.

Uit een onderzoek van het WRI blijkt dat ontwikkelingsbanken onvoldoende weten wat zogenaamde intermediaire banken met hun geld doen. De Wereldbank en zijn vier regionale varianten in de Amerika’s (IDB), Europa (EBRD), Azië en Afrika (ADB) financieren kleine projecten via lokale banken en investeringsfondsen..

Er is geen garantie dat de leningen ook bijdragen tot duurzame ontwikkeling, zegt het WRI. De milieueffectenrapporten voor die intermediaire projecten zijn vaak ondoorzichtig improvisatiewerk. De grote ontwikkelingsbanken moeten dezelfde normen opleggen voor alle projecten, ook die waarvoor het intermediaire banken inschakelt.

Het WRI vindt dat de ontwikkelingsbanken beter moeten controleren wat lokale banken en investeringsfondsen met hun geld doen, want het gaat om veel geld. Vorig jaar pompten de vijf multilaterale ontwikkelingsbanken 35 miljard dollar in de ontwikkelingslanden. Twintig tot veertig procent van dat geld wordt uitgegeven via intermediaire instellingen. De trend zit in de lift, want de ontwikkelingsbanken geloven steeds meer in het ontwikkelingspotentieel van KMO’s.

Het rapport haalt het voorbeeld aan van een lening van 13,3 miljoen dollar aan het bedrijf Caterpillar. Het geld werd gebruikt om materiaal te leasen aan Russische mijnbouwbedrijven. De Europese Bank voor Wederopbouw en Ontwikkeling (EBRD) liet het aan de lokale bank over om garanties te vragen voor het milieu, wat niet gebeurde.

De multilaterale geldschieters zeggen dat het onmogelijk is om alles te controleren. Het toestaan van leningen aan kleine en middelgrote ondernemingen brengt een berg papierwerk met zich mee. Het WRI reageert dat het doenbaar is om aan de hand van ratings de niet-financiële risico’s in te schatten. De multilaterale geldschieters moeten hun tussenhandelaars gewoon een methode aan de hand doen.

De ontwikkelingsbanken geloven dat ze hun taak volbracht is als ze een ontlenerscapaciteit opbouwen, zegt Atiyah Curmally van het WRI. Maar wat dit rapport duidelijk maakt, is dat je ook de sociale en ecologische gevolgen in kaart moet brengen van de projecten waar je geld aan uitleent, ook als dat gebeurt via een tussenpersoon. (MM/ADR)