Pakistan treedt hard op tegen Ahmadi-moslims

De Ahmadi’s zien in Mirza Ghulam Ahmad, een negentiende-eeuwse geestelijke, de profeet die door God werd beloofd. Dat geloof vinden orthodoxe moslims onaanvaardbaar.  In 1974 werden ze niet-moslim verklaard en 1984 kwam daar een wet bovenop waardoor Ahmadi’s zich geen moslim meer mogen noemen.

Vorige maand bereikte de vijandige stemming tegen de gemeenschap van 4 miljoen Ahmadi’s het kookpunt in Kharian, een stad in de provincie Punjab. Een politie-eenheid sloopte er zes minaretten van een Ahmadi-moskee en verwijderde de kalligrafie van de muren.

Raja Zahid, de agent die de operatie leidde, zei aan de krant The Express Tribune dat ze ingrepen na een formele klacht van de religieuze organisatie Tehreek-e-Tahaffuz-e-Islam. Volgens Zahid begrepen beide partijen dat de sloopwerken zouden plaatsvinden.

Ontwerp van moskee

“We hebben respectvol ingegrepen, maar de wet 298-B stelt dat Ahmadi’s hun bidplaats geen moskee mogen noemen, en bijgevolg dat die er niet als een moskee mag uitzien”, verklaart hij.

“Er is geen patent op het ontwerp van een moskee, net zoals er geen wet bestaat die stelt dat een minaret van een bepaald type enkel voor een moskee mag worden gebruikt”, reageert Saleemuddin, woordvoerder van Ahmadiyya Jamaat. “De politie kwam midden in de nacht en zonder bevelschrift.”

Leiders van de Ahmadi-gemeenschap hebben gemeld dat hun moskeeën en gronden geregeld door lokale overheden in beslag worden genomen om aan de moslimgemeenschap te geven. In bepaalde gevallen hebben de autoriteiten de bouw of renovatie van hun bidplaatsen tegengehouden.

Kind in de gevangenis

“De problemen gaan terug op de wetten die in het begin van de jaren 1980 van kracht werden, waardoor het strafbaar werd voor Ahmadi’s om met een symbool of woorden aan te geven dat ze moslim zijn”, verklaart Zohra Yusuf, hoofd van de onafhankelijke Mensenrechtencommissie van Pakistan.

De wet wordt zo extreem doorgetrokken dat er ooit een kind van enkele jaren oud naar de gevangenis moest omdat hij een uitnodiging kreeg waarop het woord ‘Bismillah’ (in de naam van God) stond, voegt Yusuf eraan toe.

Godsdienst en religieuze intolerantie is in bijna elke staatsinstelling in Pakistan binnengeslopen. Maar terwijl velen de vervolging van de sjiieten, hindoes en christenen aan de kaak stellen, blijven de Ahmadi’s meestal onvermeld.

Omdat ze vervolging vrezen, hebben ze zich jarenlang gedeisd gehouden. “Zolang mensen niet weten wat je bent, ben je veilig”, zegt Hasan Ahmad, een student geneeskunde. “Maar als ze ontdekken dat je een Ahmadi bent, verandert hun houding volledig en kan je het ergste overkomen.”

In de media

In mei 2010 werden er 86 leden van de gemeenschap vermoord in hun moskeeën tijdens het vrijdagsgebed in de oostelijke stad Lahore. Sinds het begin van dit jaar werden er zeven Ahmadi’s bij gerichte aanvallen vermoord, aldus leiders van de gemeenschap. “Er zijn nooit arrestaties gebeurd”, zegt Saleemuddin.

Erger nog, de onderzoekscommissie voor het bloedbad in mei 2010 heeft nog altijd geen bevindingen gepresenteerd, en tot op heden hebben functionarissen van de commissie nog geen contact opgenomen met de Ahmadi-gemeenschap.

Tot slot heerst er een gelatenheid in de media. “De media berichten dagelijks over deze wreedheden, maar niemand doet de moeite om na te gaan waarom dit gebeurt”, merkt advocaat Faisal Neqvi op. “De boodschap in de massamedia is dat het oké is om mensen zoals de Ahmadi’s te haten, maar anderen (sjiieten en gematigde soennieten) niet.”

Neqvi, zelf een sjiiet, vraagt zich af “of er naast de wahabieten en salafieten in Pakistan nog wel plaats is voor andere mensen”.