Schering en inslag

‘Hier zit ik in de weverij’, dacht ik toen ik de eerste keer het langwerpige atelier van Betet Skara in de Antwerpse Seefhoek binnenstapte. Het oeroude liedje uit het intussen al bijna even oude Mistero Buffo was immers opgebouwd aan de hand van het stevige ritme van schering en inslag, een ritme dat in Betet Skara ook weerklonk van achter het web van lange en fijne draden. De schering is een Antwerpse volksbuurt en de inslag wordt gevormd door Assyrische vluchtelingen. De “weveraai” werd vertaald in “betet skara”.

Weefhuis, is de letterlijke vertaling van Betet Skara. Het project ontstond in de schoot van het Protestants Sociaal Centrum en wordt financieel ondersteund door de Europese Commissie. Resit Oksuz, Yusuf Nayci, Patros Yusuf Illiya, Feride Yaramis en Nurettin Eke zijn de wevers met dienst. Ze komen allen uit de Assyrische gemeenschap in Antwerpen. ‘We beoefenen in dit atelier onze ambachtelijke textielvaardigheden op zelfgemaakte traditionele weefgetouwen’, zeggen ze. ‘Naast de integratie in de Belgische samenleving is het belangrijk onze eigen culturele waarden te blijven ontwikkelen en door te geven.’ Het weefhuis biedt hen bovendien een breed vormingsaanbod voor computer, taal en ondernemingsschap. De hoop en bedoeling achter het project zijn om zo de drempel naar andere opleidingen en naar de reguliere arbeidsmarkt te verlagen. Betet Skara tracht als bedrijfje een eigen plaats te vinden en te overleven, ook al is dat beremoeilijk voor al wie tegen de stroom van onze hoog geïndustrialiseerde maatschappij in vaart. Bovendien hopen de wevers op deze manier hun oude cultuur en weeftechnieken te bewaren. De oorlogssituatie in de Turkse bergen maakt immers dat hun dorpen verwoest worden, dat de mensen gevlucht zijn en overal verspreid wonen, zodat er van de traditionele overdracht van kennis en waarden niet veel sprake meer is.