Stembusgang was gelinkt aan voedselverdeling

Ik ging naar het kiesbureau en moest mijn naam en district opgeven, zo
vertelt de 32-jarige journaliste Wassif Hamsa. Daarna werd ik doorverwezen
naar de persoon die mijn maandelijks voedselrantsoen verdeelt.”

Twee ingenieurstudenten melden gelijkaardige ervaringen. De man die in mijn
district het voedsel verdeelt noteerde mijn naam en die van mijn
familieleden die gingen stemmen. Dan pas kreeg ik de kieslijst en mocht ik
mijn stem uitbrengen”, zegt de 23-jarige Mohammed Ra’ad. De 21-jarige Saeed
Jodhet kreeg van zijn voedseldistributeur te horen dat hij en zijn familie
geen rantsoenen meer zou krijgen wanneer ze niet zouden gaan stemmen.

In de aanloop van de verkiezingen melden heel wat Iraki’s dat ze zich
moesten registreren als kiezer wanneer ze hun voedselhulp gingen oppikken.
Zo verging het ook de 52-jarige garagehouder Amin Hajar, die een document moest
ondertekenen dat hij zich als kiezer had laten registreren. Uit angst dat de
overheid hem later als niet-stemmer zou kunnen ontmaskeren, bracht ook hij
zijn stem uit.

De Onafhankelijke Kiescommissie voor Irak heef intussen haar schatting van
de opkomst naar onderen gecorrigeerd. Woordvoerder Farid Ayar gaf toe dat
het aanvankelijke cijfer van 72 procent slechts een ruwe schatting was,
gebaseerd op van horen zeggen en informatie op het terrein. Dat belette de
Amerikaanse regering niet om met de 72 procent uit te
pakken. De Kiescommissie houdt het nu op 60 procent, en waarschuwt dat
exacte cijfers pas mogelijk zijn wanneer alle stemmen zijn geteld.

Al bij al kwamen meer kiezers opdagen dan algemeen verwacht. In
het Koerdische noorden van Irak trok de bevolking naar de stembus om haar
aanspraak op verregaande autonomie of zelfs onafhankelijkheid duidelijk te
maken. De sjiitische meerderheid in het zuiden van Irak ging stemmen om
meer invloed te krijgen in het 275-koppige parlement. Bij de soennieten, vroeger aan de macht maar nu numeriek sterk in de minderheid, was de opkomst erg laag. (MC/MM)