"Afghaanse mijnbouw heeft sterke wet nodig"

De Afghaanse bodem zit boordevol waardevolle materialen zoals koper, lithium, aardgas en edelstenen. Uit de hele wereld is er interesse om al dat kostbaars te komen opgraven. De enorme waarde van de grondstoffen kan een belangrijke bijdrage leveren aan het Afghaanse herstel. Maar er zijn ook obstakels voor de groei van de mijnbouwsector: Afghanistan heeft geen zeehaven voor de uitvoer van de grondstoffen. Ook beschikt het land niet over geschoold personeel of kennis om de grondstoffen te delven.

Bovendien dreigt een wildgroei van ongereguleerde projecten door een gebrek aan wettelijk kader. In een nieuw rapport roept Global Witness daarom de Afghaanse regering en het parlement op om de voorgestelde mijnbouwwetgeving in het land te versterken. Enkel zo kan de mijnbouw een motor worden voor de ontwikkeling van het land in plaats van een bron van conflict en corruptie, stelt het rapport.

Transparantie

De nieuwe wet heeft weliswaar enkele positieve kanten, zegt Global Witness, zoals de verplichting tot transparantie bij de vergunningsprocedure. Maar het rapport waarschuwt tegelijk voor de zwakke punten. Zo is het niet verboden voor gewapende groepen om winst te halen uit mijnbouw. Ook ontbreekt in de wet de verplichting om de lokale bevolking te consulteren bij nieuwe projecten. Global Witness mist vooral ook een verplichting voor mijnbedrijven om informatie te geven over hun feitelijke eigenaars. Dat laatste is essentieel in de strijd tegen corruptie en belangenvermenging, aldus de organisatie.

“Afghanistan kan het zich niet veroorloven de kans te missen om een mineralensector uit te bouwen op grond van erkende principes van transparantie, goed bestuur, en de strengst mogelijke bescherming tegen corruptie en conflict”, zegt Stephen Carter van Global Witnes. “Milities die betrokken zijn bij mensenrechtenschendingen profiteren nu al van de ontginning van chromiet en andere grondstoffen. De overblijvende gaten in de nieuwe wetgeving moeten dringend aandacht krijgen om misbruik en het verlies van broodnodige inkomsten voor het land te vermijden.”