"Ze begonnen in het rond te schieten, mensen te doden en huizen in brand te steken. Ik vluchtte de brousse in met mijn baby."

“Twee maanden geleden waren we allemaal in het dorp, toen er plots gewapende mannen binnenvielen. Ze begonnen in het rond te schieten, mensen te doden en huizen in brand te steken. Ik vluchtte de brousse in met mijn baby. De aanvallers liepen me voorbij, in de richting van mijn ouders. Ik hoorde mijn ouders schreeuwen en huilen. De volgende dag ging ik terug, en vond hun dode lichaam. Veel mensen waren dood, en hun lichamen verbrand. Ik liep terug naar de brousse en vluchtte richting Toulepleu. Mijn andere zoontje was bij mijn ouders tijdens de aanval, en ik heb hem sindsdien niet meer gezien.

Ik bleef in de brousse. We konden niet terug naar het dorp want we hadden er geen huizen. We sliepen onder palmdaken en aten rauwe maniok. Sommigen trokken naar Liberia, maar ze zeggen dat daar niks te eten is. Onlangs keerde een man terug en hij zegt dat hij zijn familie ook gaat terughalen naar hier, want daar is niet genoeg eten.

Er zijn heel veel mensen in de brousse. Er zijn veel zieken, mensen met maagproblemen. We komen alleen uit de brousse om naar de kliniek te gaan. We zijn te bang om lijken te zien. Ik denk vaak aan wat er gebeurd is, en dan begint mijn hart vreselijk te kloppen.”

Vrouw van 21, in het westen van Ivoorkust