Life skill training: blijft groot succes

Traditionele praktijken zoals vrouwenbesnijdenis komen aan bod. Er wordt uitvoerig ingegaan op het onderwerp HIV/Aids. De jongeren voelen zich ondertussen zo vertouwd met elkaar dat er vele vragen worden gesteld: “Wat is het verband tussen Aids en TBC?” en “Hoe kan het dat je de ene keer positief test en dan weer negatief?” Dit alles geeft ons het sterke gevoel dat we goed bezig zijn. We voelen ons gerust gesteld en opgelucht dat dit alles eindelijk eens besproken mag worden.
Kobe stelt de vraag aan de jongeren wie er graag getest wil worden op HIV/Aids. Iedereen antwoordt volmondig ja. Nigisti valt bijna van haar stoel van verbazing. Zij had voorheen al eens aangegeven dat dit hele onderwerp taboe is, laat staan de vraag of ze getest willen worden. Als we iedereen willen testen, vormt enkel de wet nu nog een probleem. Immers, jongeren onder 18 jaar mogen niet zomaar getest worden. Want na vrijwillige testing en counseling voor HIV/Aids krijg je een attest dat je nodig hebt om te kunnen trouwen. Ziekenhuizen proberen deze attesten niet te geven aan jongeren onder 18 om huwen op jonge leeftijd – nog steeds een veel gebruikte traditie in meer afgelegen dorpen - tegen te gaan en te ontmoedigen.
De cursus eindigt zondagnamiddag. De jongeren bedanken Alemu en YT uitvoerig. Iedereen hoopt dat er nog eens een bijeenkomst wordt georganiseerd om ervaringen uit te wisselen. Onze jongens vertellen dat ze op deze vijf dagen meer geleerd hebben dan vele jaren achter hun schoolbanken. Er worden telefoonnummers en adressen uitgewisseld, groepsfotos gemaakt en stiekeme kusjes gegeven tussen sommige jongens en meisjes. En wij blijven achter met een enorm voldaan gevoel.

Creatieve weeskinderen en mama’s

Lea, Karlijn en Bitania werken een halve dag per week mee in de organisatie Missionaries of Charity, eenvoudiger gezegd ‘Mother Theresa’. De zusters helpen in totaal bijna 400 mensen: van achtergelaten babies en kinderen tot moeders met baby die voorheen op straat leefden, volwassene met psychische problemen of diegenen die stervende zijn.
Karlijn en Bitania verzorgen diegene die nood hebben aan fysiotherapie. De kleine kinderen worden op de schoot genomen, de oudere vrouwtjes uit bed gehaald.
Lea doet activiteiten met de weeskinderen en de kansarme moeders met kinderen. Eerst wordt er gedanst en liedjes gezongen. Nadien volgt er steeds een creatieve activiteit. Deze week werd er voor de eerste keer met plasticine gewerkt en het resultaat was prachtig.
Steeds weer is het verbazend om te zien hoe graag iedereen deelneemt aan deze activiteiten. Aanvankelijk hadden de “zusters” ons gewaarschuwd dat de kinderen en moeders niet kunnen spelen of knutselen. Maar wij weten ondertussen beter! Als Lea ze een poosje alleen laat merkt ze hoe de kinderen zelf ‘zakdoek leggen’ naspelen en combineren met een of ander uitbeeldspelletje, een liedje neuriën of het boek bovenhalen dat ze net had voorgelezen.

Kasten klaar

Nou ja, ‘kast’ is misschien niet het juiste woord. De metale boxen zijn klaar en deze hebben dezelfde functie als een kast: het opbergen van spullen. En daar was het hoogste tijd voor. Onze jongens in de shelter hadden immers niets om hun spullen in te bewaren en dat zorgde voor geregeld verlies (of diefstal). Zeker nu elk van hen de nodige materialen heeft bekomen om te kunnen werken en deze best waardevol zijn. Maar ook hun schoolboeken mogen ze niet verliezen en als ze, na lang sparen, nieuwe schoenen kunnen kopen en deze verdwijnen, is dat helemaal een ramp.
Verder krijgen ze een tafel en stoel. Niet veel maar voorlopig kunnen ze toch al om de beurt aan deze tafel studeren. Vooral Eniyew – die ondertussen derde van de klas is - vindt dit geweldig want hij was het al een tijdje beu om steeds in zijn bed te moeten studeren.