Anderhalf jaar geleden besloten Alexandre en Laurence hun perceel om te vormen tot een voedselbos, een concept waar natuur en landbouw elkaar opnieuw vinden. ‘Wat is er beter dan een verse appel die om de hoek werd geoogst? Toch geen Pink Lady met conserveringsmiddelen die al weken onderweg is?’

De ‘nieuwe blauwe zak’ maakt onze plasticafvalzakken voller dan ooit, maar echt circulaire economie is dat nog niet. En wie circulaire producten wil ontwikkelen, botst op een gebrek aan systemen voor de terugname van plastic. ‘We hebben niet de luxe om te wachten op wetgeving die het ons makkelijk maakt.’

De Afghaanse gemeenschap in Antwerpen (en in België) is overwegend jong, mannelijk en alleenstaand. En gekwetst door een gewelddadig verleden. Moeten we ons zorgen maken over de jongens? Krijgen de meisjes kansen? Een portret van een nieuwe generatie Antwerpenaren, met dubbele A.

De Duitse bezetter brandde de universiteitsbib van Leuven plat, de Taliban bliezen de boeddhabeelden in Bamiyan op, Israël spant archeologen voor zijn politieke kar. De aanstokers weten het allemaal: cultureel erfgoed is een belangrijk wapen in tijden van conflict. ‘Opgravingen hebben meer te maken met het heden dan met het verleden.’

‘Als we de bestemming niet halen voor de ochtend, door oponthoud aan checkpoints, sterven onze bijen.’ Imker zijn in een land waar al zes jaar oorlog woedt, is geen sinecure. Toch kent Jemen op dit moment 100.000 bijenhouders. Hun blik is gericht op het moment dat de wapens, ooit, zullen zwijgen.

Staat de guerrilla voor je deur, of is er geen school en eten in huis, dan rest je als jongere weinig andere keuze dan je aan te sluiten. Maar er is minstens één uitweg voor deze kinderen en jongeren in Colombia: "La Nación de Los Muchachos", de Natie van de Kinderen. MO* ging ter plaatse kijken.

Meer dan veertig jaar oorlog in Afghanistan jaagt een groeiend aantal Afghanen op de vlucht. Ook in België neemt hun aantal toe, en in Antwerpen vormen ze intussen de vijfde nationaliteitsgroep. MO* zocht hen op in de koekenstad. Wie zijn ze? Wat drijft hen? Waarvan dromen ze?

Al lijkt het zo in de meeste media: Europa is niet de enige bestemming die migranten voor ogen hebben. Ook in Saoedi-Arabië zien velen hoop op een betere toekomst. Dat de realiteit anders is, en dat ze eerst door het door oorlog verscheurde Jemen moeten, weten ze vaak niet.

Een kwetsbaar bestaan in onzekerheid doet honderden mensen zonder papieren overgaan tot ‘een politieke actie’. Ze bezetten de Begijnhofkerk in Brussel en de cafetaria van de ULB en vragen een regularisatiecampagne. ‘Ik voel me als een crimineel in de elf jaar dat ik hier ben.’

Het Westen koopt veel meer coronavaccins dan nodig, waardoor Afrikaanse landen pas in 2023 kunnen inenten. De Nigeriaanse moleculair bioloog Christian Happi ontwikkelt daarom een vaccin, geschikt voor Afrika: ‘Als we het heft niet in eigen handen nemen, worden we aan ons lot overgelaten.’

Terwijl de Portugese overheid met mijnbouwlicenties strooit, dreigt de lokale bevolking hiervoor een hoge prijs te betalen. ‘Mijnbouw leidt tot een verstoring van het landschap. Hoe kun je doen alsof je alle gevolgen kunt voorspellen en controleren?’

Bouwmaterialen met historiek? Die zijn sinds kort makkelijk te vinden in Leuven en Antwerpen. Materialenbanken geven bouwafval, goed voor een derde van het totale volume afval, een tweede leven. ‘Gebruikte materialen hebben een verhaal. Dat maakt het behalve ecologisch, ook buitengewoon boeiend.’