Crècheschandaal schudt Vietnamese ouders wakker

Het laatste schandaal was de dood van een veertien maanden oud jongetje, Truong Thuy Vy, dat nog maar twee dagen naar de crèche Mam Non ging. Hij werd alleen gelaten, gleed uit op een gladde vloer en verdronk in een bassin met water. Eind vorig jaar nog was het hele land verontwaardigd toen een videofragment opdook waarin een medewerkster van een kinderdagverblijf vijf kinderen slaat om ze sneller te doen eten.
De Vietnamese samenleving tolereert een strenge opvoeding, inclusief lichaamsstraffen, maar de extreme mishandelingen doen steeds meer wenkbrauwen fronsen. De economische malaise zorgt er bovendien voor dat steeds meer ouders allebei uit werken gaan en hun kinderen in soms dubieuze crèches moeten achterlaten.

Laatste toevlucht

Uit een onderzoek van de Vietnamese overheid blijkt dat 58,3 procent van de kinderen beledigd of geslagen wordt, als ze een fout maken of tot de orde geroepen worden.
“De daling van de inkomsten zorgt ervoor dat eigenaren van kinderdagverblijven hun medewerkers op meer kinderen laten letten en langere uren laten draaien”, zegt Hoa(*), een kinderverzorgster in een crèche in Ho Chi Minhstad. Daardoor staan ze onder grote druk en zijn ze sneller lichtgeraakt. Ze geeft toe dat ze “soms kinderen moet slaan” om ze te laten stoppen met wenen of sneller te laten eten. “Ik weet dat het niet goed is, maar soms is het mijn laatste toevlucht”, zegt ze.
Hoa werkt twintig uur per dag, zes dagen per week en verdient daar iets minder dan 40 euro per maand mee. Dat is amper genoeg voor de huur van haar kamertje en wat eten. Net zoals veel andere kinderverzorgsters heeft ze nooit een opleiding gekregen voor ze aan haar baan begon.

Verantwoordelijkheid

“Een van de problemen is dat de babysitters verantwoordelijkheidszin en de nodige capaciteiten missen”, zegt Nguyen Thi Kim Thanh van het Bureau voor Onderwijs en Opleiding van Ho Chi Minhstad in de krant Saigon Giai Phong.
Maar het probleem is ruimer: steeds meer ouders kiezen voor een particuliere, minder goed gecontroleerde crèche omdat er lang niet genoeg dagverblijven van de staat zijn. In Ho Chi Minhstad kunnen de staatscrèches maar 30 tot 40 procent van de kinderen opvangen. De rest van de kinderen kan terecht in tweehonderd particuliere kinderdagverblijven en bij meer dan zevenhonderd onthaalmoeders. Vooral die laatsten nemen ongekwalificeerd personeel aan.
“Omdat ze lage prijzen hanteren, kunnen ze hun personeel ook niet veel uitbetalen”, zegt Thanh. “Armere mensen kunnen hun kinderen niet naar de goed uitgeruste kinderdagverblijven sturen.”
(*) Hoa is niet haar echte naam