Geboorteweeën

De onoverzichtelijke kostprijs van die strategie -meer dan een triljoen dollar, volgens Nobelprijswinnaar Joseph Stiglitz- én de impasse waarin beide militaire operaties terechtgekomen zijn, laten nogal wat mensen hopen, dat Washington niet verder kan op dit heilloze pad. De voorbije zomer werd dat optimisme opgeblazen.
De oorlog die begon na de kidnapping van twee Israëlische soldaten op 12 juli was immers meer dan een uit de hand gelopen Israëlische vergeldingsactie. Het was een goed voorbereide campagne tegen Hezbollah, volgens onderzoeksjournalist Seymour Hersch in nauw overleg met Washington opgezet. Amerikaanse topfunctionarissen omschreven Hezbollah als ‘wellicht nog gevaarlijker dan Al-Qaeda’, ook al schreef de Amerikaanse Hezbollah-specialiste Judith Palmer Harik in Hezbollah.
The Changing Face of Terrorism (2004): ‘Gedurende de zeventien jaar dat Hezbollah Israël bevochten heeft aan de Israëlisch-Libanese grens heeft geen enkele van de betrokken partijen ook maar één terroristische aanslag door de Partij van God tegen Israëlische burgers kunnen vaststellen.’ Het “gevaar” van Hezbollah zit dus niet in zijn terroristische methodes, maar in de efficiëntie waarmee de Partij van God zowel het Israëlische leger, de rurale armoede in Zuid-Libanon én zijn eigen communicatie aanpakt. Een populaire fundamentalistische beweging van sjiitische origine, dat kunnen de VS en Israël missen als kiespijn. Niet toevallig dat op de eerste dag van de bombardementen op Beiroet de populaire satellietzender van Hezbollah geviseerd werd en dat de Amerikaanse regering haar wapenleveringen aan Israël onverwijld versnelde.
De aanval op Hezbollah liep uit op de vernieling van heel -multireligieus en multi-etnisch- Libanon. Daarmee werd meteen de cederrevolutie van 2005, die Libanon van onder de verdrukkende maar ook beschermende vleugels van Syrië weg haalde, tenietgedaan. Dat alles werd door Condoleezza Rice koudweg gepresenteerd als de ‘geboorteweeën van een nieuw Midden-Oosten’.
William Kristol, de invloedrijke voorzitter van het neoconservatieve Project for the New American Century, ging naar gewoonte nog een stap verder toen hij op 24 juli in zijn eigen Weekly Standard schreef: ‘We moeten de focus minder richten op Hamas en Hezbollah en meer op hun sponsors en ware bevelhebbers: Syrië en Iran.’ Als het aan Kristol lag, was deze zomer meteen Teheran of Bushehr gebombardeerd in plaats van dorpen en vluchtelingen in Libanon. Maar wat nu niet gebeurd is, kan nog komen. De Amerikaanse neoconservatieven willen koste wat het kost een cliëntregime in Teheran. De kans op een regelrechte confrontatie blijft dus bestaan, ook al was Libanon weeral niet de eclatante overwinning die George Bush ervan wil maken.
Hezbollah heeft zichzelf tot overwinnaar uitgeroepen en de Partij van God wordt zo blijkbaar ook gezien in de hele Arabische wereld, soennitische meerderheid incluis. Dat is niet zonder gevaar, want Hezbollah heeft het niet goed voor met de staat Israël noch met zijn joodse bewoners. Hassan Nasrallah merkte ooit op dat het makkelijker geworden was de joden uit te roeien nu ze zich in Palestina verzameld hebben. ‘Israël zal ooit verslagen worden en de zionisten zullen verdwijnen’, beweerde directeur internationale mediarelaties van Hezbollah, Hussein Naboulsi, in een gesprek half maart. ‘Wij weten dat omdat ons geloof ons dat vertelt.’ Het kantoortje waar we dat gesprek hadden, is nu herleid tot puin. Zijn militante overtuiging is echter nog meer gebetonneerd dan vroeger. Na vijf jaar War on Terror zijn de successen niet meer te overzien.

Reageer via info@mo.be