Irakezen willen nieuwe politieke leiders

De verkiezingen van begin 2005 moesten het door oorlog verscheurde Irak opnieuw stabiliteit brengen en het vertrek van de Amerikaanse troepen inluiden. Maar de chaos en de onveiligheid werden alleen groter. “De Irakezen voelen zich verloren tussen al die politieke strekkingen met hun sektarische belangen die het land hebben verscheurd”, zegt Mohammad Jaafar. Hij was politicus in de interim-regering van Iyad Allawi. “Na al de schade die we ons land hebben toegebracht, ben ik beschaamd om te zeggen dat ik politicus ben. Ons treft alle schuld”, aldus Jaafar.
Door het verzet tegen de buitenlandse troepen en het geweld tussen soennieten en sjiieten wordt met de heropbouw van het land nauwelijks voortgemaakt. Veel Irakezen vechten nog altijd om te overleven en hebben geen werk. Ze zijn boos op de huidige premier, Nouri al-Maliki.
Veel Irakezen willen tabula rasa maken met de huidige generatie van politici. “De Irakezen dromen van een nieuw gezicht dat hen naar veiligheid en voorspoed zal leiden – ook al betekent dat een nieuwe dictator”, zegt Aziz Nazzal, een Iraakse analist uit Bagdad.
Veel Irakezen zijn eigenlijk radeloos. “De Irakezen hebben alles geprobeerd: koningen, communisten, Arabische nationalisten, dictators en nu islamisten”, zegt Nazzal. “Maar geen enkel politiek systeem heeft het potentieel van Irak ten volle kunnen benutten en van Irak een veilig en ontwikkeld land gemaakt.”
De meeste Irakezen stellen hun hoop nu in een nieuwe (en jongere) garde van leiders om hun situatie te verbeteren. Daarbij kijken ze vooral naar de politici op lokaal niveau. Anderen geloven zelfs dat de oplossing ligt in afspraken op stamniveau.
“Stammen in Irak zijn niet sektarisch en onze stamhoofden zijn de beste interim-oplossing”, zegt Mukhlis al-Bahadly uit Sadr City. “Zij kunnen ons leiden tot het land een uitweg vindt uit deze puinhoop.”
Zolang de Amerikaanse troepen Irak bezetten, lijkt deze denkpiste echter weinig kans op slagen te hebben. De stamhoofden en politici met propere handen weigeren namelijk op het voorplan te treden zolang de VS in Irak aanwezig zijn.