Protocol van Kyoto dreigt Canadese splijtzwam te worden

Chrétien, die in augustus op de Wereldtop voor Duurzame Ontwikkeling in
Johannesburg aankondigde dat Canada het protocol voor eind dit jaar zou
ratificeren, vindt dat hij genoeg heeft gepraat met de zakenwereld en met
provinciale leiders. Er zijn tientallen vergaderingen geweest, en altijd
luidde het uitstel, uitstel, uitstel. Nu is de tijd rijp, verklaarde hij
deze week in het parlement.

Geen enkel land verbruikt meer energie per inwoner dan Canada. Volgens het
protocol van Kyoto moet Canada zijn uitstoot van broeikasgassen tegen 2012
met zes procent verminderen ten opzichte van het niveau van 1990. Maar de
Canadese regering heeft die norm op eigen houtje al afgezwakt. Vorige week
bood de regering de grote Canadese ondernemingen garanties dat zij binnen 10
jaar nog 14 procent meer CO2 en andere broeikasgassen mogen produceren dan
in 1990. Die grote bedrijven zijn goed voor de helft van de Canadese
uitstoot. De transportsector, die meer dan een kwart van de luchtvervuiling
voor zijn rekening neemt, mag zelfs nog 27 procent meer uitstoten. Canada
hoopt dat het die overschrijding van de norm zal kunnen goedmaken door de
‘kredieten’ die het land zou toegekend krijgen voor zijn uitgestrekte bossen
en toendra’s waarin massaal CO2 gebonden is. Of en in hoeverre die ‘carbon
sinks’ in rekening kunnen worden gebracht, is echter nog geen uitgemaakte
zaak.

Maar belangrijke ondernemers en een aantal provincies, met op kop het
olierijke Alberta, zijn niet tevreden met de tegemoetkomingen van de
regering. Volgens hen zal de ratificatie van het protocol bedrijven in
moeilijkheden brengen en duizenden banen kosten. Volgens sommige
opiniepeilingen kan een aanzienlijk deel van de Canadese bevolking zich
vinden in het verzet. Begin deze week verklaarde ook federaal minister van
Volksgezondheid - niet toevallig ook verantwoordelijk voor Alberta - dat de
ontginning van nieuwe olievoorraden in Alberta in elk geval voorrang moet
krijgen op de uitvoering van het protocol van Kyoto.

In het Canadese Lagerhuis probeert de Canadian Alliance Party, een partij
uit Alberta, het debat over de ratificatie te doen verzanden in een
procedureslag.
Premier Ralph Klein van de provincie Alberta vindt dat de regionale
overheden nog niet voldoende geconsulteerd zijn. Hij eist dat er voor de
ratificatie nog een speciale bijeenkomst plaatsvindt van alle
provinciebesturen. Klein heeft ook al aangekondigd dat hij het opperste
gerechtshof zal inschakelen om de wettelijkheid van een eventuele
ratificatie te onderzoeken. Het protocol nu ratificeren is als een
hypotheek tekenen voor een huis dat je nooit gezien hebt en waarvan je de
prijs niet kent, argumenteert Klein. We weten nog niet hoeveel Kyoto zal
kosten, hoe het verdrag zal worden uitgevoerd en welke rol de provincies
zullen moeten spelen. De belangrijkste argumenten van de machtige Canadese
petroleum- en aardgasbedrijven klinken vergelijkbaar. Zij hebben enkele van
de beste lobbyfirma’s van het land ingehuurd om het verzet tegen het verdrag
te organiseren.

Milieugroepen proberen weerwerk te bieden. Volgens hen is de regering van
Alberta gewoon fundamenteel tegen het protocol van Kyoto, en zal een exacte
kostprijsberekening of meer consultatie daar niets aan veranderen. Federaal
Milieuminister David Anderson wijst erop dat een meerderheid van de
bevolking van Alberta volgens enquêtes voor de ratificatie van het protocol
is. Hij heeft aangekondigd dat Ottawa het consultatieproces zal voortzetten.