Opstand in Egypte, test voor geloofwaardigheid van onze politici?

Mubarak moest in de voorbije dagen toelating vragen aan Israël om 800 Egyptische soldaten toe te laten naar zijn verblijf in Sharm-El-Sheih om hem te beschermen. Dat maakt immers deel uit van de Camp David akkoorden. Voor alles is de goedkeuring van Israël nodig. Voor vele Egyptenaren is dit een grove belediging in hun waardigheid.

Volgens deze akkoorden was Egypte verplicht om de grens met de Gazastrook  te controleren en te beveiligen. Israël dus veilig te stellen, zelfs ten koste van 1,5 miljoen Palestijnen (waarvan de helft van de bevolking kinderen zijn onder 18 jaar) die onder een misdadige blokkade werden gesteld door Israël. Door diezelfde ‘vredes’-akkoorden leverde Egypte al jarenlang gas aan Israël, beneden de kostprijs. Egypte moest zelf gas invoeren  aan de internationale prijs. Blijkbaar vindt Tony Blair dat allemaal ‘normaal’, want hij wil de ‘nieuwe, komende’ regering in Egypte ‘onder druk’ zetten om de veiligheid van Israël te garanderen en de Camp David akkoorden te doen uitvoeren.

Gelukkig houdt het leger in Egypte zich voorlopig afzijdig en blijft het de nationale belangrijke zaken beveiligen. Een verstandige beslissing zowel in Tunesië als in Egypte. De legerleiding heeft ingezien dat als het leger zich zou mengen en de opstand zou onderdrukken er wellicht een burgeroorlog zou uitbreken. Immers het grootste gedeelte van de soldaten komt uit de armste lagen van de bevolking. Deze soldaten zouden niet op hun eigen mensen schieten en de burgeroorlog zou het land in vuur en vlam zetten. De legerleiding heeft dit goed ingezien!

Egypte kreeg massaal geld toegestopt door de VS (1,3 miljard dollar per jaar). Mubarak’s rijkdom zou volgens The Guardian tussen de 45 en 70 miljard dollar bedragen. Als Egypte bevrijd wordt van de gehate dictator heeft het geen ‘hulp’ van buitenaf nodig. Met het geld dat Mubarak al die jaren gestolen heeft van het Egyptische volk kan het land heropgebouwd worden. Het westen moet zorgen dat die gelden terug gaan naar het Egyptische volk en de heropbouw van een democratische staat.

Voor alles is de goedkeuring van Israël nodig. Voor vele Egyptenaren is dit een grove belediging in hun waardigheid.

Andere interessante ontwikkelingen zijn hoe de opstand in Egypte andere Arabische dictators, Israëli’s en Amerikanen in beweging zet. Een paar opmerkelijke ‘neveneffecten’:

• Blijkbaar zijn de joods Israëlische bedienden sinds de opstand in Egypte minder arrogant en minachtend tegen Palestijnen binnen Israël, zo horen we via conversaties op Al Jazeera. 
• Sinds de opstand in Egypte willen reeds 3,5 miljoen Amerikanen Al Jazeera Engels kijken. De wind waait dus niet enkel in het Midden-Oosten, maar zelfs in de VS. Hoe meer mensen zich informeren, hoe meer en sneller er verandering kan komen, denkt Palestina Solidariteit. 
• In Algerije werd de noodtoestand opgeheven en berichten ter publicatie hoeven niet meer gecontroleerd worden vóór publicatie.

De Camp David akkoorden werden jarenlang een ‘vredesproces’ (ook door onze media) genoemd, eigenlijk enkel om een’ joodse’ staat veilig te stellen, maar gèèn democratische staat! Een staat die de etnische zuivering dag na dag verder zet; een staat die alle internationale wetten aan haar laars lapt. En deze staat krijgt ook nog de steun van onze westerse landen, die de democratie en mensenrechten soms hoog verdedigen, maar niet als het om Israël gaat.

Wat wel zeer verontrustend is, is het bericht dat de VS oorlogsboten sturen naar de Egyptische kust, zogezegd voor de evacuatie van hun landgenoten. Zijn daar oorlogsboten voor nodig? Of zijn er andere bedoelingen? Kan dit het Midden-Oosten niet eerder destabiliseren? Het belang van Israël (een apartheidsstaat) en een dictatoriale stabiliteit in de regio wordt blijkbaar boven de vrijheid van miljoenen mensen geplaatst.

Palestina Solidariteit roept op om de democratische krachten te versterken, ook in Egypte, ook in Palestina, ook in Israël, tenminste als onze politici nog geloofwaardig willen overkomen. We geloven dat dit kan bijdragen tot een evenwichtigere verdeling van de macht in de regio en een eerlijke en duurzame oplossing voor alle betrokken partijen binnen bereik kan brengen.

Palestina Solidariteit — www.palestinasolidariteit.be