Walter Zinzen doet in zijn maandelijkse MO*column een niet mis te verstane oproep aan de verkozenen des volks. Of ze alstublief hun mand willen verlaten, niet om een beetje te keffen, maar om luid en zonder ophouden te blaffen? En de voorzitters? Die moeten doen waarvoor ze zijn aangesteld.

MO*columniste Bieke Purnelle vraagt zich al decennia af wat ‘de juiste toon’ is en hoe je onrecht tegenover vrouwen het beste kan aankaarten. ‘Feminisme moet gezellig zijn’. Alleen: gezelligheid wordt schromelijk overschat, vindt ze. Onrecht wegwerken is namelijk geen vreedzaam theekransje.

'Ik moet erop anticiperen dat mijn gedrag vatbaar is voor een verkeerde interpretatie', bedenkt MO*columniste Naima Charkaoui zich. 'Want een uitschuiver straalt af op alle mensen met een migratieachtergrond.' Of hoe elke dag een kwestie is van voorkomen dat je mogelijke vooroordelen bevestigt.

Kun je nog vertrouwen op de ritmes van de tijd?, vraagt columnist Jan Mertens zich af. We verlangen naar een lineair tijdsverloop van het vooruitgangsdenken, en dat heeft de cyclische tijd van de natuur uit balans gebracht. ‘De klimaatverandering zal ons tijdsbesef fundamenteel onderuithalen.’

K-pop en Japanse boybands zijn in China een groot succes, tot ergernis van de overheid. “Verse vleesjes” verstoren immers de nationale beeldvorming van een vitaal en krachtig China als opkomende supermacht. Zal het beleid voor vermannelijking succes boeken?, vraagt columniste Ching Lin Pang zich af.

Corona heeft ons, West-Europeanen, verlost van 'onze laatste restjes voos superioriteitsdenken', schrijft MO*columnist Geert Van Istendael. Maar niet van onze obsessie met totale controle. 'Ons soort samenlevingen is verslaafd aan controle. Alleen: de boel raakt niet onder controle.'

Het planten van bomen scoort bijzonder hoog, leidt journaliste Tine Hens af uit wat politici tegenwoordig graag tonen op sociale media. Net zoals de politieke recuperatie ervan, stelt Tine Hens vast. ‘Mochten we aan hetzelfde tempo bomen planten als we beton gieten, dan had minister Demir haar bomenquota nu al gehaald’.

Begijn Le Bleu begrijpt niet waarom de landbouwlobby een bom legde onder de Europese Green Deal. Zeker nu duurzaamheid zo belangrijk is geworden. De wetenschap is er nochtans al lang uit: intensieve landbouw loopt steeds meer tegen zijn eigen grenzen aan.

Hij zou de mensenrechten in Congo doen naleven. Dat beloofde president Tshisekedi bij zijn aantreden in 2019. Van die belofte is tot nu toe evenwel niks in huis gekomen, schrijft Walter Zinzen.

Iedereen die ooit een gesubsidieerde vzw heeft geleid, krabt zich in de haren bij het verhaal over de vzw Let’s Go Urban, schrijft Bieke Purnelle. 'Hoezo werd Let’s Go Urban niet doorgelicht zoals het hoort? Hoezo kon het zes jaar duren voor iemand dit ernstig nam?'

Naima Charkaoui maakt komaf met het idee dat je inzetten voor een goed doel gratis moet gebeuren. Meer nog: terugbetaling van kosten proactief aanbieden is voor haar een elementaire vorm van beleefdheid én toegankelijkheid.

MO*columnist Jan Mertens is verbaasd dat de Vlaamse overheid solidariteit als een straf lijkt te beschouwen. De redenering is blijkbaar dat wie sterk is dat enkel aan het eigen harde werken te danken heeft, en dat wie “zwak” is dat alleen aan zichzelf te wijten heeft.