Naar aanleiding van het arbeidsongeval van een Genkse arbeider vorige week, schreef MO*columniste Birsen Taspinar een kreet voor meer zorg en aandacht voor de bijdrage die migratie levert aan de samenleveing. Ze betuigt haar innige deelneming aan alle familieleden die ooit iemand hebben verloren, werkend in de zwaarste jobs en tot in de vroegste ur ...

Het Europese gejuich zwelt aan. We zijn uit de crisis, driewerf, tienwerf, dertigwerf hoera met vele uitroeptekens! We hebben de financiële markten bedwongen! Viert dat, Europeanen aller deelstaten, met snarenspel en jubelzang! Correcte voorspellingen over groei of krimp? Die hebben we al in geen tijden meer gezien, maar geen nood. We. Zullen. ...

Vlaanderen heeft een eigen buitenlands beleid. Veel mensen weten dat niet. Als het over het beheren van onze internationale relaties gaat, overheerst in de media het beeld van de federale minister van Buitenlandse Zaken die zich ophoudt met wereldleiders, of de premier die zich in zijn jasje hijst op het bordes van alweer een Europese top. Afgelope ...

M'n eerste reactie was ongeloof, daarna verbazing, ik was een beetje perplex en ook wel geflatteerd. Enfin, ik voelde een beetje vanalles tegelijk. Bij de 25 invloedrijkste allochtonen in België te horen was een verrassing, maar vijfde te eindigen leek plots een Olympische overwinning; het voelt aan als belangrijk, maar ook een beetje raar. Misschi ...

In de oksel van enkele Brusselse gemeentegrenzen ligt een stedelijke woestenij van tien hectare al vijftig jaar te beschimmelen. Het verval is er ook moreel, zoals de zinloze moordpoging aan de Ninoofse Poort aantoonde. Voor Geert Van Istendael ligt een groot deel van de oorzaak bij de indeling van Brussel in negentien gemeenten, met elk hun vorstj ...

Hoeveel van mijn "ik" en "wij" is er nog Vlaams? Veel zo bleek deze week. Ik mag dan na jaren verveld zijn tot een Nederlandstalige Brusselaar, ik ben toch altijd, ergens, een soort van Vlaming gebleven. Ik stel het vast omdat ik meer dan eens in mijn Vlaamse ziel werd gekrenkt deze week.

In 2014 is het 100 jaar geleden dat de Eerste Wereldoorlog begon. In 2014 is het tegelijk 50 jaar geleden dat de Turkse en Marokkaanse migratie naar België startte. Maar hoe goed kennen we de effecten ervan op mensenlevens en de samenleving? Na 50 jaar migratie en vier generaties verder is de tijd rijp om eens bij die verhalen stil te staan.

Omdat hij vanuit het raam van zijn nieuwe appartement vogels kan zien vliegen, verkaste filmmaker Gust Van Den Berghe van Schaarbeek naar Anderlecht. En omdat hij ineens iets wou kopen waar er parken waren. In de stad, maar drie tramhaltes verwijderd van de natuur.

Wie ouder wordt leert dat tijd een merkwaardig verschijnsel is. Zowat alles wat we in het verleden deden verdwijnt in haar genadige plooien, terwijl andere gebeurtenissen verworden tot zeer levendige, maar daarom nog niet juiste herinneringen. Alsof het gisteren pas gebeurde. In één zo'n herinnering zie ik de hooggerezen wenkbrauwen en meewarige bl ...

Het grote vrijhandelsakkoord tussen Europa en de Verenigde Staten wordt achter gesloten deuren onderhandeld. De burgers moeten voor voldongen feiten gesteld worden, anders lukt het niet om handelswaar te maken van het hele leven. Geert van Istendael hoopt van ganser harte dat iemand de zwarte doos van deze onderhandelingen kraakt en de hele handel ...

Een van Chika Unigwe's routines sinds haar verhuis naar de VS is online de Belgische kranten lezen. Zo krijgt ze haar nieuws van thuis. Vorige week las ze iets in De Standaard over hoe 'meer sektes gebruik maken van dubieuze geneeskundige praktijken om leden te werven en te onderdrukken.' Vreemd dat zoiets kan in een land waar het medisch beroep zo ...

'Je moet niet bang zijn. Je moet niet bang zijn van wat sowieso komen gaat', zegt ze met een onmetelijke kalmte. Léonora Miano's sardonische geruststelling tovert prompt afgrijzen op de gezichten van haar gesprekspartners in de televisiestudio's van France 2.