Aziatische Nobelprijs voor draadloos netwerk

Pun startte met het “Nepal Wireless Networking Project” om zijn dorp, dat zelfs niet over een telefoonlijn beschikt, in contact te brengen met de buitenwereld. Een reeks televisieschotels verbond de inwoners van Nangimet met de dichtstbijgelegen telefoonkabel in Pokhara. Inwoners en vrijwilligers zorgden voor elektriciteit door kleine waterkrachtgeneratoren te plaatsen in een nabijgelegen rivier.
De voormalige Filipijnse senator Jovito Salonga krijgt de Magsaysay-award in de categorie overheidsdiensten, omdat hij het opnam voor slachtoffers van het regime van de Filipijnse dictator Ferdinand Marcos. De blinde Kim Sun Tae uit Zuid-Korea krijgt de prijs voor publieke diensten: hij stichtte een ziekenhuis dat arme Koreanen met oogproblemen helpt.
De Chinees Tang Xiyang wint de prijs in de categorie voor vrede en internationale overeenstemming: hij richtte groene kampen op waarmee hij het aftakelend milieu in China aan de kaak stelde. De Indiase journalist Palagummi Sainath krijgt de journalistieke prijs uitgereikt voor zijn werk over de armen in India en de onrechtvaardigheden waaronder ze gebukt gaan.
De prijzen voor leiderschap gaan naar twee Chinezen. De blinde mensenrechtenactivist Chen Guangcheng verdween in 2006 voor vier jaar achter de tralies omdat hij vrouwen op het platteland hielp rechtszaken aan te vangen tegen de overheid. Duizenden vrouwen werden gedwongen tot sterilisatie en abortus. Chung To kreeg de beloning voor zijn strijd tegen het HIV-virus in Hongkong en daarbuiten.
De Ramon Magsaysay-award wordt sinds 1957 jaarlijks uitgereikt en is genoemd naar de Filipijnse president Magsaysay die van 1953 tot 1957 president was.