‘Op een zondagochtend om halfzeven de wekker zetten om naar de kerk te gaan. Het is niet het meest voor de hand liggende wat een Belgische moslim zou doen tijdens een reis in New York, maar na een intense week voel je wel eens de nood aan een moment van rust en zingeving’, schrijft kersvers MO*columniste Warda El-Kaddouri in haar eerste bijdra ...

De officiële reden voor de verlaging van de verwerkingscapaciteit van de Dienst Vreemdelingenzaken van 250 naar 150 asielaanvragen is de luchtkwaliteit in de wachtzaal. Columniste Tine Hens vraagt zich af sinds wanneer luchtkwaliteit een issue is.

‘Op 1 november viert een voorlopig nog heel klein deel van de wereldbevolking een speciale gelegenheid. Het is dan wereld veganisme dag. Een gepast moment dus voor een woordje over veganisme, en over waarom “extreem” gedrag niet noodzakelijk verkeerd is’, zegt overtuigd vegetariër Tobias Leenaert

Barbara Sarafian krijgt het moeilijk tijdens een citytrip naar Madrid. Voortdurend ziet ze mensen eten. Stapels patatas, hopen pulpos en calamares. Vlees eet vlees. ‘We eten teveel. We praten zoveel over eten, we maken er zoveel klaar, we gooien er zoveel weg’, zegt ze.

Als jeugdwerker zit Bie Vancraeynest in de bevoorrechte positie dat ze de politieke bewustwording van jongeren van nabij mee kan maken. Samen met de jongeren die ze “onder haar hoede” heeft, trok ze recent naar de nationale betoging in Brussel. Zij voor de zoveelste manifestatie, de jongeren vaak voor de eerste keer.

Burgerschap is meer dan onze portemonnee, zegt Jan Mertens in zijn column van deze maand. Misschien is het wel tijd om een beetje dankbaarder te zijn voor de publieke diensten die we samen organiseren. Ze zijn immers niet vanzelfsprekend.

Orlando Verde heeft deze maand geleerd dat vooral één mechanisme racisme in stand houdt: ‘En het komt telkens terug, onafhankelijk van de omstandigheden.’

Tot een paar jaar terug kreeg je een column over een vrijhandelsdossier nergens gesleten (behalve misschien aan MO*). De luttele keren dat je over handelsbeleid sprak, was op obscure conferenties voor een paar collega’s (vaak dezelfde vijf). Ferdi De Ville brengt daar vanaf vandaag verandering in met zijn columns.

Tegen de tijd dat u dit leest, is het verdict wellicht al bekend. Maar sta mij toe om zelf een voorstel te doen en mijn hoogst eigenste laureaat van de Nobelprijs voor de Vrede 2015 toe te lichten.

Wie veelgebruikte woorden wikt en weegt, komt tot verrassende gesprekken en nieuwe terreinen voor actie, zegt Olivia Rutazibwa. Dan blijkt de vluchtelingencrisis geen crisis, maar de norm, een dagelijkse normaliteit die mensen systematisch naar de onderkant van de samenleving drijft, en daar houdt. Binnen en buiten Europa. Idem met racisme. En ...

Elke fundraiser van eender welke non profit weet het. Een brief die vraagt om een gift, en daarbij het leed van één met naam genoemd individu benadrukt, doet veel meer mensen naar de portefeuille tasten dan een brief die vertelt over het leed van vele duizenden mensen. Het is een voorbeeld van hoe onze emoties ons leiden bij ons altruïstisch gedrag ...

Arme Theo Francken. De man tweet. Krakkemikkig en met voorspelbaar gevolg. Wie om welvoeglijkheid geeft, is geschoffeerd. Wie zich getroost weet door balorige onzin, weet zich gesterkt. Over Franckens drijfveren kan gespeculeerd worden. Wil hij de leider bijstaan in diens pogingen om de “rechterflank” af te dekken, nu die flank stilaan ...