'Het vredesplan voor de Andes brengt oorlog'

‘Het zogenaamde Plan Colombia wordt voorgesteld als een operatie tegen de drugshandel. Het is echter niet duidelijk of het gaat om een oorlog tegen de drugshandel of tegen de linkse guerrilla. Colombiaanse mensenrechtenorganisaties zijn er van overtuigd dat de inmenging van de VS het drugsprobleem geenszins zal oplossen maar het conflict met de linkse guerillagroepen zal verscherpen. Ze vrezen ook dat het slagveld verplaatst wordt naar het Colombiaanse Amazonegebied, waardoor meteen ook de buurlanden Peru en Ecuador betrokken raken. In tijden van globalisering krijgen ook lokale conflicten een regionaal impact.’

Wat behelst het Plan Colombia dan?

‘Officieel heet het ‘Plan voor vrede, voorspoed en versteviging van de staat’. Er circuleren drie versies van dit plan. Een eerste werd aan de senaat van de VS voorgelegd. Daarin wordt het Colombiaanse conflict voorgesteld als een bedreiging voor de VS en wordt militaire ondersteuning gevraagd om de drugsbestrijding op drie fronten te concentreren. Een eerste front is dat in de steek van Putumayo, aan de grens met Ecuador. Daar opereren de Colombiaanse paramilitaire groepen, het leger en onderdelen van de twee grote guerrillagroepen. Een ander front is het zuidwesten van het land en een derde front bevindt zich in het centrum. Een tweede versie van het Plan werd voorgelegd aan de Colombiaanse regering en daarin ligt de nadruk op het vredesproces en de sociale wederopbouw van het land. Aan de Europese Unie wordt een derde versie voorgesteld. Daarin wordt over de militaire operaties gezwegen en ligt de nadruk op de mensenrechten. In dat stuk wordt steun gevraagd voor diverse ontwikkelingsinitiatieven.’

Volstaan de inspanningen van de Colombiaanse regering dan niet?


‘De VS geloven niet meer in een vreedzame oplossing voor het Colombiaanse conflict. Tegelijk wordt er steevast ontkend dat het tot een direct militair ingrijpen door het VS-leger zal komen. Er wordt altijd gesproken over de strijd tegen de drugshandel, waarvoor de VS logistieke steun, training en militaire uitrusting aan het Colombiaanse leger moet verlenen. Ik vrees dat men de lont in het kruitvat zal steken, waardoor de hele regio ontploft.’

Ecuador ontploft dan mee?

‘Ecuador grenst aan de conflictzone en maakt deel uit van de regio die direct bij de militaire operaties betrokken zal worden. Colombiaanse vluchtelingen zorgen in het Amazonewoud en langs de Putumayorivier nu al voor spanningen en conflicten. Blijkbaar stimuleert men vanuit Colombia de ontvolking van bepaalde gebieden, zodat de guerrilla geïsoleerd wordt en vanuit de lucht getroffen kan worden. Ecuador wordt ook rechtstreeks bij het conflict betrokken via de militaire basis van Manta, die het overdroeg aan de VS. In ruil voor die basis beloofde de VS een fiks hulppakket, dat Ecuador moeilijk kan afwijzen omwille van de economische crisis. Onze afhankelijkheid van de VS is bijzonder groot. Maar willen we die hulp wel als we in ruil ervoor verwikkeld raken in een bloedig conflict met ons buurland? Bovendien verkeert Ecuador niet alleen in een economische maar ook in een sociale crisis. Er is echt niet veel nodig opdat ook hier de vlam uit de pan zou slaan. Bij de volksopstand van 21 januari werd de president verdreven, maar uiteindelijk opgevolgd door de vice-president die een zelfde beleid van economische besparingen doorvoert. Het volk kan de sociale kostprijs van dit beleid niet langer dragen. Bovendien is Ecuador verscheurd door de regionale tegenstelling tussen Costa en Sierra en willen economische groepen een opdeling van het land forceren. Volgens mij bevat het Colombiaanse vredesplan vooral een recept voor regionale oorlog.’