Onderdrukt en vervolgd worden omwille van je geloof: dat is een van de redenen die recht geven op asiel. Maar migratie biedt toch niet altijd de verhoopte veiligheid, zoals voor veel Pakistaanse christenen in Griekenland.

In het vluchtelingkamp op het Griekse eiland Samos liggen evangelische kerkgemeenschappen op vinkenslag. Onder de kampbewoners proberen ze zo veel mogelijk zieltjes te winnen. Soms vinden ze gehoor, al zijn de motieven van de bekeerlingen niet altijd even duidelijk.

Op het Griekse eiland Samos bevindt zich het op een na grootste vluchtelingenkamp in het Egeïsche Zeegebied. Tot voor kort leefden daar meer dan 6000 mensen op de vlucht uit het Midden-Oosten en Afrika. Door de jaren heen trokken de verschillende geloofsgemeenschappen er hun eigen gebedshuizen op. 

Voor jonge vluchtelingen in Griekenland is toegang tot onderwijs geen evidentie. Nog geen kwart van hen zit op de schoolbanken, en daar lijkt niet snel verandering in te komen. De jonge Afghaanse activiste Parwana Amiri weigert zich daarbij neer te leggen. Al moet ze zelf een school openen.  

Zijn boek “IJs” leest als een ontdekkingsreis naar Groenland, maar het verhult de enorme bezorgdheid van klimaatwetenschapper Marco Tedesco ook niet. De klimaatdestructie zag hij voor zijn ogen ontrollen. ‘En geen enkele politicus durft zeggen dat we het verknoeid hebben.’

Sinds Bosnië een flessenhals werd op de Balkanroute rolt het land van de ene crisis in de andere. De IOM (International Organisation for Migration) beheert er met Europees geld een aantal opvangkampen, maar in Bosnië klinkt er snoeiharde kritiek op haar aanpak.

Moest de overheid je vragen om inzage in je smartphone en je profiel op sociale media, zou je daar dan mee instemmen? Het is een keuze die asielzoekers in België binnenkort misschien niet eens meer hebben. Ook Europa verzamelt steeds meer gegevens van mensen op de vlucht.

Veel vluchtelingen in Bosnië zijn veroordeeld tot een winter zonder opvang, ook al is er wel genoeg opvangcapaciteit. Dat zegt Peter van der Auweraert afscheidnemend IOM-coördinator in Bosnië. ‘Het is nochtans slechts een kwestie van de sleutel omdraaien en leegstaande kampen openen.’

Een ‘terugkeer naar de normaliteit’, dat beloofde de Griekse conservatieve partij Nea Dimokratia vorig jaar na haar verkiezingsoverwinning. Maar het nieuwe normaal in Griekenland blijkt vooral neer te komen op meer politiegeweld, corruptie, sociale afbraak en harde repressie.

De vluchtelingendeal tussen Turkije en de EU heeft de Egeïsche eilanden herschapen tot een soort wachtkamer, en heeft een grens door Griekenland getrokken. Een incident in de haven van het eiland Samos maakte voor MO*medewerker Toon Lambrechts pas echt duidelijk wat een grens betekent.

Het hing al even in de lucht, maar toch kwam het als een verrassing. Vrijdagochtend ontruimde de Griekse politie PIKPA, een opvangkamp op Lesbos. De plek bood onderdak aan de meest kwetsbare vluchtelingen. Zo verdwijnt een van de laatste autonome opvanginitiatieven in Griekenland.  

De brand in Moria is uitgewoed en de Griekse autoriteiten zetten een nieuw, tijdelijk kamp op. Maar de vluchtelingen op Lesbos willen niet opnieuw opgesloten worden. Hoe lang houden ze het uit op straat, nu de politie noodhulp tegenhoudt?