Tunesië zit in een economische crisis én een watercrisis. Maar terwijl de ene na de andere boer daardoor zijn veestapel van de hand moet doen, gaat de kraan vlot open voor textielbedrijven en waterparken. ‘Onze overheid denkt alleen aan het binnenhalen van buitenlands geld.’

Amper 11% van de Tunesiërs trok in december naar de stembus voor de eerste ronde van de parlementsverkiezingen. Oppositiepartijen boycotten de verkiezingen. Op 29 januari volgt een tweede kiesronde. Wat zegt dit over de staat van de jonge Tunesische democratie? 

Er schort wat aan de machtsverhoudingen in de klimaatbeweging, ziet MO*columniste Faïrouz ben Salah. Waarom mogen Europese activisten keer op keer opdraven en komen stemmen uit pakweg Marokko of Algerije zelden aan het woord? ‘Ik mis veel gezichten op het internationale klimaatpodium.’

Nederlanders die hun geluk in het buitenland beproeven, dragen we dankzij het populaire televisieprogramma ‘‘Ik vertrek’’ op handen. Andersom noemen we mensen die de omgekeerde beweging maken ‘illegale gelukzoekers’. Vanwaar die dubbele moraal?, vraagt MO*columniste Faïrouz ben Salah zich af.

12 jaar geleden stak Tunesiër Mohamed Bouazizi zichzelf in brand en bracht zo een grensoverschrijdende protestgolf teweeg. En hoewel er in Tunesië intussen sprake is van een autoritair bewind onder president Kais Saied, ziet MO*columniste Faïrouz ben Salah toch een reden tot optimisme.

Dankzij haar Nederlandse afkomst geniet MO*columniste en freelance journaliste Faïrouz ben Salah een betere sociale status in Tunesië. Ze wijt het aan een Tunesisch minderwaardigheidscomplex ten opzichte van alles wat westers is. ‘We moeten minder en mogen meer dan Tunesiërs.’