De Democratisch Republiek Congo wordt zestig, maar die verjaardag wordt nauwelijks gevierd door door Congolezen, daarvoor zijn armoede, ongelijkheid én corruptie te groot. Om de etterende wonden van het verleden en het onrecht van het heden te helen, is veel meer nodig dan een feest, zeggen Zana Etambala en Nadia Nsayi in een podcastgesprek met MO* ...

‘Ik begrijp de houding van VOKA niet’, antwoordt Roland Moreau op de vraag waarom de Vlaamse regering zich verzet tegen de Europese Green Deal. Moreau heeft zowel in grote bedrijven gewerkt als in internationale milieuorganisaties en bij de federale overheid. ‘De boekhouding van de planeet toont dat de fossiele economie van de 20ste eeuw failliet i ...

Broederlijk Delen had de voorbije veertig dagen een campagne gepland waarin de focus verlegd wordt van concrete steun aan partners naar fundamenteel delen van wat de aarde te bieden heeft. Het coronavirus stak een stokje voor die campagne, maar versterkt de boodschap: als we de toekomst niet delen, hebben we geen toekomst.

De Brexit maakte duidelijk hoe krachtig het verlangen naar een fictief verleden kan zijn. Was het Britse Imperium dan een hersenschim? Toch niet. Maar alvast in Indië werd het niet opgebouwd door een heldhaftige natie, maar door een brutale en gewapende multinational.

De gezondheidszorg in de armste landen moét beter en algemener, anders zijn mondiale gezondheidscrisissen niet te vermijden. En dus moeten rijke landen die gezondheidssystemen mee financieren. Die stelling heeft Gorik Ooms het voorbije decennium wereldwijd uitgedragen. Wat denkt hij daarover in volle coronacrisis?

Het coronavirus spaart geen enkel land, en dus beginnen ook regeringen in Zuid- en Zuidoost-Azië drastische maatregelen te nemen om een uitbraak te voorkomen of te vertragen. Maar de lockdowns houden geen rekening met de miljoenen arbeidsmigranten in de regio. Daardoor ontstaat een echte tijdbom.

‘Mensen zijn bereid om zich aan draconische maatregelen te houden, om de coronacrisis te temperen. Maar dat inspireert autoritaire leiders tot gevaarlijke en contraproductieve keuzes’, zegt Ken Roth, directeur van Human Rights Watch. Kijk uit voor de War on Corona!

Maria Ressa is de echte kop van Jut van de repressie van media in de Filipijnen: ze is journaliste, onderneemster en initiatiefneemster van de succesvolle nieuwssite Rappler. ‘Ik ontving op een bepaald moment tot 90 haatboodschappen per uur.’ MO* had een exclusief interview met haar. 

‘Van coronavirus tot de klimaatcrisis: de wereld dwingt ons tot internationale samenwerking en smeekt om mondiale remedies. Maar zelfs in deze tijden is er veel te weinig aandacht voor mondiale journalistiek.’ Dat kan anders, vinden de huidige én de nieuwe hoofdredacteur van MO*.

De ernst van de coronacrisis is nu algemeen erkend. Europese regeringen nemen krachtige maatregelen, de bevolking had haar verantwoordelijkheid al langer genomen. Maar zijn vluchtelingenkampen klaar voor corona? Of ziekenhuizen in het Afrikaanse binnenland? Het korte antwoord is: neen.

Afghanistan is sinds 9 maart een republiek met twee presidenten. Maandag leverde dat opvallend politiek theater op, maar nieuw geweld dreigt. De Taliban wrijven alvast in hun handen, de burgers vrezen het ergste. Wie zich afvraagt wat al die Afghanen aan de Griekse grens doen, moet maar naar Kaboel kijken.

‘2020 is een kritiek jaar voor de toekomst van onze planeet.’ Die grote woorden zijn voor een keer niet overdreven: als we de radicale ommekeer naar een fossielvrije economie niet dit jaar inzetten, zullen we de doelen van het Klimaatakkoord van Parijs nooit meer halen. Dat is geen opinie, maar pure wetenschap.