Zinloos geweld in het oosten van Congo van een omvang die de aanslagen in Parijs in het niets doet verzinken. Toch zijn er geen internationale marsen, geen Facebook-rouwvlaggen, geen verontwaardiging. Je suis Eringeti.

Wil je weten hoe belangrijk een weg is voor het menselijk bestaan, kom dan naar Butembo. Als je er geraakt.

Het gebeurt niet alle dagen dat je als ontwikkelingsorganisatie bezoek krijgt van je subsidiërende overheid.

Zal landbouwland Congo erin slagen zelfvoorzienend te worden in rijst, of is de nationale rijststrategie praat voor de vaak? Wij vroegen het aan de boerinnen.

De bytes van mijn vorige blog waren nog maar half opgeslagen op de harde schijf van de server van MO* of het nieuws golfde al door de stad: de asfalteringswerken zijn begonnen!

Moest Congo elk jaar 1,5 miljard dollar krediet geven aan gezinsboeren in plaats van aan de invoer van levensmiddelen, iedereen zou er wel bij varen!

De hele stad volgt met stijgende verbazing hoe krampachtig de overheid aan de modernisering van de wegen werkt.

Dit land heeft vele kwalen, maar de twee ergste, daar moet je niet lang over nadenken.

Een vrije zondagvoormiddag in Kisangani. Eindelijk eens tijd om de toerist uit te hangen.

Ordediensten worden ze genoemd. In Congo sturen ze vooral aan op wanorde. Maar uiteraard met een doel.

Ik had me nochtans voorgenomen niet meer te bloggen over vliegreizen. Ik dacht immers dat ik alles al had meegemaakt.

De derde editie van de wielerronde van Congo werd vandaag afgerond met de slotrit in Kinshasa, met aankomst voor le Palais du Peuple, het Congolese parlement.