MO*columniste Bieke Purnelle maakt zich zorgen om onze democratie en de stemmen voor psychopaten, halvegaren en andere bedenkelijke sujetten. ‘Waarom zou je moeite doen als je gewoon kan roepen dat het de schuld is van migranten? Het maakt niet uit of het waar is, zolang de mensen het maar geloven.’

Het verplichte lespakket van een paar uurtjes seksuele opvoeding in het Franstalige onderwijs stuitte al snel op hevig verzet. Woedende ouders kwamen op straat, er werd brandgesticht in verschillende scholen. ‘Seksuele educatie ligt overal onder vuur’, stelt MO*columniste Bieke Purnelle vast.

In Nederland valt de regering over een asielcrisis. Experten en ngo’s leggen nochtans al jaren geduldig uit hoe je zo’n asielcrisis vermijdt, schrijft Bieke Purnelle. ‘Als het beleid niet luistert, kan je enkel vermoeden dat het niet wil, doodsbenauwd om stemmen te verliezen aan extreemrechts.’

Cybergeweld; een groot en futuristisch woord voor wat in feite gewoon digitale haat is. De haat was er altijd al, schrijft MO*columniste Bieke Purnelle. Alleen neemt ze tegenwoordig de virtuele snelweg in plaats van het wandelpad.

Wat betekent eigenlijk nog het adjectief ‘effectief’? Die vraag stelt Bieke Purnelle zich als het over langere loopbanen en hogere pensioenleeftijden gaat. Worden in de berekening van een pensioen opvoeding en zorg ook als ‘effectieve arbeid’ gezien? Of gaat het alleen maar om ‘winstgevende arbeid’?

We kijken er amper nog van op: corruptie, misbruik, desinformatie, grensoverschrijdend gedrag of flagrante schendingen van mensenrechten, schrijft MO*columniste Bieke Purnelle. ‘Wij verwachten meer eerlijkheid en ethiek van de gemiddelde twaalfjarige dan van mensen op besluitvormende posities.’

Grootschalige desinformatie is de mijn die ligt te sluimeren onder het speelplein, schrijft Bieke Purnelle in haar column. Een verkeerde hinkstapsprong en ze ontploft. Laten we ze vrijelijk circuleren en de geesten verzieken? Bouwen we eindelijk een buffer? Of is het al te laat?

Taal is nooit neutraal. Het is duidelijk dat er een rechtstreeks verband is tussen woorden en daden en tussen verkiezingstaal en beleid, schrijft MO*columniste Bieke Purnelle. Kijk maar naar bijvoorbeeld Viktor Orbán. Die deed precies wat hij de Hongaren beloofde.  

Schuldgevoel is een van de interessantere menselijke emoties, schrijft MO*columnist Bieke Purnelle. De ene heeft er al wat meer van dan de andere. Ze zou er heel graag wat van uitdelen aan wie er ontbeert en bij machte is iets wezenlijks en structureels te veranderen, maar dat flagrant verzuimt.

Na drugshandel is mensenhandel de meest winstgevende illegale activiteit ter wereld, schrijft MO*columnist Bieke Purnelle. Mensen worden verhandeld als gereedschap in de uitverkoop. 'Wanneer profijt lonkt passen principes in een kinderhand.'

Het klimaatprobleem is vooral een kwestie van ongelijke verdeling en van een beleid dat ongelijkheid in stand houdt en uitvergroot, schrijft MO*columnist Bieke Purnelle. Een ‘one size fits all’-beleid met wat sociale correcties hier en daar. Aan de kern van de zaken wordt niet geraakt.

Een woord dat alles kan betekenen, betekent uiteindelijk niets meer, besluit MO*columniste Bieke Purnelle als ze naar het hele wokedebat kijkt. ‘Meer dan driekwart van de discussies gaan al lang niet meer over de essentie van woke, sociale rechtvaardigheid, maar over een fictief gevaar.’