De bewering dat toernooien en wedstrijden apolitiek zijn of horen te zijn is absurd, vindt MO*columniste Bieke Purnelle. Sport en politiek zijn immers onlosmakelijk met elkaar verbonden. Het verhaal van de sport leest als een omnibus vol onversneden politieke beslissingen.

Dertig jaar na Zwarte Zondag leest Bieke Purnelle het zoveelste opiniestuk dat haar vertelt dat ‘we naar die mensen moeten luisteren’. Ze vraagt zich af hoe ons dat vooruit helpt, luisteren naar mensen die niet in staat zijn te begrijpen waar de grenzen liggen van het democratisch meningsverschil.

Van alle coronavaccins gingen er tot nu toe te weinig naar mensen in arme landen, schrijft Bieke Purnelle in haar column. Omdat de machtige farmaceutische lobby er alles aan doet om de eigen winst te optimaliseren.

Er wordt nogal eens laatdunkend gedaan over al die mensen die bij een prille lentezon samenstromen in parken en bossen. Maar waar moeten al die mensen dan naartoe?, vraagt columniste Bieke Purnelle zich af. De coronapandemie maakt pijnlijk duidelijk hoe weinig vrije, inclusieve en uitnodigende publieke ruimte we hebben.

MO*columniste Bieke Purnelle vraagt zich al decennia af wat ‘de juiste toon’ is en hoe je onrecht tegenover vrouwen het beste kan aankaarten. ‘Feminisme moet gezellig zijn’. Alleen: gezelligheid wordt schromelijk overschat, vindt ze. Onrecht wegwerken is namelijk geen vreedzaam theekransje.

Iedereen die ooit een gesubsidieerde vzw heeft geleid, krabt zich in de haren bij het verhaal over de vzw Let’s Go Urban, schrijft Bieke Purnelle. 'Hoezo werd Let’s Go Urban niet doorgelicht zoals het hoort? Hoezo kon het zes jaar duren voor iemand dit ernstig nam?'

Klagen is niet aan de orde als je alles hebt wat nodig is. En toch, deze tijd weegt een ton, ook voor MO*columniste Bieke Purnelle. ‘Missen legt bloot wat je blij maakt en inspireert, waar je energie uit put, waarvoor je opstaat, waarvan je deel uit wil maken. Mijn maandagblues waren niet meer dan gemis.'

MO*columniste Bieke Purnelle is maar wat blij dat 2020 bijna achter ons ligt. Het is dan ook een jaar om snel  te vergeten. ‘Ik zal u niet missen. Veel van wat u achterliet zal ik ritueel verbranden in het knetterende vuur.’

Geen enkele kiezer is het afgelopen decennium zo gehoord, gezien en gepamperd als de uiterst rechtse. Mensenrechten werden in vraag gesteld, gerelativeerd en geschonden om hem te paaien. Voor Bieke Purnelle is het genoeg geweest.

De coronapandemie toont duidelijk dat rampspoed niet iedereen op dezelfde manier treft. De 25 rijkste miljardairs werden “dankzij” het coronavirus 255 miljard dollar rijker. Zouden zij weten dat sommige mensen moeten kiezen tussen schoolboeken of verse groenten?, vraagt Bieke Purnelle zich af.

'Wij blijven dezelfde domme fouten maken en telkens denken we aan de gevolgen te ontkomen. Maar de toestand is niet hopeloos', mijmert columniste Bieke Purnelle onder een onverstoorbare beuk op een begraafplaats. 'Dat wij niet zonder elkaar kunnen, is duidelijker dan ooit.'

Het wordt hoog tijd dat de Wetstraat meer interesse toont in de mensen, vindt columniste Bieke Purnelle. ‘Dit is dus hoe voor ons gezorgd wordt: niet.’ Ze stelt voor om de Wetstraat te evacueren en van onze bestuurders minstens een jaar verplichte inburgering te eisen.