Een waterkraan per 1300 mensen en geen handzeep. Twintigduizend mensen op een plaats voor vierduizend personen, zonder mogelijkheid om afstand te houden of zich te isoleren, op een eiland waar geen medische voorzieningen zijn, en waar de eerste coronabesmettingen werden vastgesteld. Europa kijkt aan tegen een rampscenario op de Griekse eilande ...

Hoe bereikt hulp kwetsbare mensen, nu corona inhakt op de professionele en vrijwillige hulpverlening? Hoe moet dat nu voor mensen in armoede of in asielcentra? MO* trok naar Mechelen, waar hulporganisaties en de stad de handen in elkaar slaan. 

De ernst van de coronacrisis is nu algemeen erkend. Europese regeringen nemen krachtige maatregelen, de bevolking had haar verantwoordelijkheid al langer genomen. Maar zijn vluchtelingenkampen klaar voor corona? Of ziekenhuizen in het Afrikaanse binnenland? Het korte antwoord is: neen.

Terwijl de wereld langzaam in lockdown lijkt te gaan, blijven sommige mensen buitengesloten van de coronamaatregelen. Hulporganisaties buigen zich in Brussel over de vraag hoe ze moeten omgaan met moeilijk bereikbare en kwetsbare doelgroepen zoals daklozen en mensen zonder papieren. 

Hij bedacht de EU-Turkijedeal, maar nu is Gerald Knaus onthutst: Europa voert een antimigratiebeleid waar zelfs Donald Trump zich niet aan zou wagen, vindt hij. Voor Knaus is het vijf óver twaalf. Hij pleit voor directe bezinning en een nieuw akkoord met Turkije.

Jan Egeland, die aan het hoofd staat van de internationale vluchtelingenorganisatie NRC, klopt al jaren op dezelfde nagel. De wereld bevindt zich in een permanente staat van crisis: we slagen er niet in om mensen te beschermen, niet in Idlib in Syrië en niet in Jemen.

De toekomst die een stap terug moet zijn. De Auschwitzlijst van de eenentwintigste eeuw. Dwaalgasten in de samenleving. Huilende bomen. Leven, dood, vergankelijkheid. De rode draad doorheen het werk van de Belgische kunstenares Els Dietvorst (°1964)? Het verlangen van de mens en het eerherstel van zijn zoektocht naar de grond der dingen. Dietv ...

De reacties op het plan dat Donald Trump samen met de Israëlische premier voorstelde, zijn erg uiteenlopend: ‘interessant’, ‘tegen alle internationale rechtsbeginselen in’, of ‘pure nonsens’. MO* sprokkelde reacties in Palestijnse en mensenrechtenkringen. En hoorde daarbij niet alleen tegenkantingen. 

De communicatiestrateeg Bart Somers omzeilt meesterlijk kritische bedenkingen over zijn coalitiepartners en blijft weg uit kibbelkabinetten. Wat hij als nieuwe Vlaamse minister van Samenleven met het regeerakkoord kan aanvangen, vroegen we hem. 

Of iemand het ook even, en liefst nog veel langer, over Irak wil hebben? Journaliste Paulien Bakker vindt het ontstellend hoe de wereld vergeet naar Irak te kijken. Daar vochten de VS en Iran met echte bommen een nieuwe oude oorlogsvete uit, een waarmee Irak niets heeft te maken. Het helpt de Iraakse strijd tegen radicalisering alvast nie ...

Irak stond in de jaren zeventig en tachtig aan de absolute top van onderwijs in de Arabische wereld, maar scoort nu bedroevend slecht. Tine Danckaers bezocht een vluchtelingenkamp in Noord-Irak, een regio die zijn wonden na IS nog niet schoongelikt heeft, en waar onderwijs broodnodig is.

Sommige verhalen zijn minuscule anekdotes in de woelige geschiedenis, maar ze moeten toch verteld worden. Zoals het verhaal van de 85-jarige Anna uit het Noord-Iraakse Karemlash. Samen met haar schoonzus lag ze in een diepe slaap toen IS haar leeggelopen stadje innam.