Ze zijn niet tastbaar, maar wie goed kijkt, ziet ze overal. De onzichtbare muren die onze steden en gemeenten doorkruisen. Het zijn de muren van de sociaaleconomische segregatie. Ze vallen samen met kanalen, straten, grenzen van wijken, schrijft Tine Hens. We zijn een samenleving van muren geworden.

Als er, lang na ons, in het diepe van de tijd, ooit eens een gedenksteen voor de mensheid komt, kan die best refereren aan het gen van de waanzin. Dat is het fameuze gen dat ons onderscheidt van de neanderthaler. Het gen dat ons de ene keer een tikkeltje geniaal maakt en de andere keer weerbarstig blind voor verandering, schrijft col ...

Als er één sector is die de vinger aan de pols van de klimaatverandering heeft, dan is het wel de landbouw, schrijft Tine Hens. Of liever, het is de boer zelf die seizoen na seizoen, oogst na oogst de verandering aan den lijve ondervindt. Elke keer weer ‘een klein, persoonlijk drama’.

'Kinderen zijn geen verhuisdozen,' schrijft Tine Hens, 'en toch is dat wat we van ze maken door vier centra voor niet begeleide minderjarige te sluiten.' Een hartstochtelijk pleidooi voor het mensenlijke verhaal en een menselijk antwoord daarop. 'Amin weet perfect hoe missen voelt. Uiterlijk schijnt alles rustig, innerlijk woedt er een zandstorm.' ...

Officiële cijfers zijn vaag, maar een op tien kinderen lijdt aan een ernstige vorm van faalangst, zegt Tine Hens. Bang om niet goed genoeg te zijn. Bang om niet te voldoen aan andermans verwachtingen. Bang om uit de boot te vallen. Gemakshalve noemen we ze probleemjongeren.

Elke dag leest Tine Hens samen met haar zoon van negen de krant. Het kost hen steeds minder tijd omdat Tine de dingen steeds moeilijker uitgelegd krijgt. Het zou de ideale test voor een toekomstgericht beleid. Verdedig wat u zegt en doet voor een zaal vol kinderen. Eerlijk, zonder te verhullen. En ontdek hoe hard u er daarna nog zelf acht ...

Columniste Tine Hens over onze harde maatschappij: ‘Zelfs als je je hoofddoek aflegt, openlijk een Koran verbrandt, lacht met de cartoons van de profeet, en een varken opeet, dan nog zal het niet voldoende zijn.’

Columniste Tine Hens reflecteert over de ruimtelijke ordening in Vlaanderen: ‘Het is nauwelijks te geloven dat hier een plan achter zit dat beter doordacht is dan het schilderij van een geblinddoekte man die een penseel tussen zijn teen hanteert.’

Mag een dichter het niet over politiek hebben? vraagt Tine Hens zich af. De aanleiding is een open brief van de nieuwe Antwerpse stadsdichter Maarten Inghels en vooral de reactie erop van de schepen van Cultuur. Maar eigenlijk kent Tine het antwoord al: ‘We móeten het over politiek hebben. Met z’n allen. Meer dan ooit. Al is het maar om ervoor te z ...

De kans dat je door een auto van de weg wordt gemaaid is zo’n 200.000 keer groter dan dat je sterft in een zelfmoordaanslag, relativeert Tine Hens. ‘Verkeer is het kloppend hart van een samenleving, waar levens van onbekenden elkaar permanent kruisen, het is dáár waar op dit moment de meeste doden vallen. Laat ons daar met z’ ...

Tine Hens trotseerde dit weekend weer en wind om deel te nemen aan een van de vele kleine protestacties die overal ter wereld werden gehouden in de marge van de klimaattop in Parijs. Want ‘Niets is eenvoudiger dan wegkijken, de schouders ophalen en een volgende mening op Twitter ventileren’

De officiële reden voor de verlaging van de verwerkingscapaciteit van de Dienst Vreemdelingenzaken van 250 naar 150 asielaanvragen is de luchtkwaliteit in de wachtzaal. Columniste Tine Hens vraagt zich af sinds wanneer luchtkwaliteit een issue is.