Alhoewel China niet erg aanwezig is in het postkoloniaal debat, is het land niet gespaard gebleven van koloniale uitbuitingspraktijken. De negentiende eeuw wordt in de Chinese geschiedenisboeken steevast voorgesteld als de “eeuw van de vernedering”.

Vijftig worden, of erger nog een halve eeuw oud, was en is in sterke mate een groot taboe in het Westen. Niet zo in China. Enkele jaren geleden beloofde mijn oudste zus zichzelf: ‘Na mijn vijftigste doe ik alleen wat ik graag doe’.

‘Straf! Chinese maakt spectaculaire val, staat op en loopt met fiets over de finish’ kopte Sporza vorig week zondag op de laatste dag van het WK baanwielrennen in Pruszkow, Polen. Dit item werd ook opgepikt in het avondjournaal. Maar wie is die Chinese, die verbeten de rit wou uitmaken — na wat op een doodsmak leek — indien niet op de fiets dan al ...

Doordat migrantenvrouwen langer en meermaals migreren dan mannelijke migranten, treedt er vervreemding op tussen het gezin en met andere familieleden. Het complexe weefsel dat de familie bijeen houdt, wordt ernstig aangetast en dit al sinds ettelijke decennia. Vaak keren deze migrantenvrouwen niet meer terug.

Dat schijnbaar onschuldige feesten plots een politiek probleem worden, is ons niet geheel onbekend. Het “Pietenprobleem” in onze contreien heeft de laatste jaren fel gemoederen opgehitst. Dat een gelijkaardige discussie opborrelde in China tijdens de afgelopen kerstperiode was even schrikken.

Berichtgeving over Afrika is overwegend negatief en ook wat de Chinese aanwezigheid in Afrika betreft, komt weinig positief nieuws. 'Op Chinese sociale media hoor ik een ander geluid', weet columniste Ching Lin Pang. 'Daar wordt het continent voorgesteld als een landmassa van opportuniteiten'. 

De jaarlijkse groei van Australië is grotendeels te danken aan de handel en investeringen vanuit China. Toch heerst bij de Australische bevolking grote angst voor de toenemende immigratie vanop het Chinese vasteland die daarmee gepaard gaat.

Het heeft zelfs de Vlaamse media gehaald, de opening van ‘s werelds langste zeebrug, die Hongkong en Macao verbindt met Zhuhai en negen andere steden rond de Parelrivierdelta. Maar de lokale Hongkongers lusten dit huzarenstukje blijkbaar niet.

MO*columniste Ching Lin Pang volgt al geruime tijd de Sino-Amerikaanse relaties, die alsmaar verslechteren. Toch was het eventjes slikken toen ze las dat Chinese Amerikanen meer en meer aanzien worden als het verlengstuk van de Chinese overheid, als potentiële spionnen zeg maar. Deloyale Amerikanen, dus.

Om minder afhankelijk te worden van het buitenland heeft de Chinese overheid in 2015 beslist om van de aardappel basisvoedsel te maken na rijst, tarwe en maïs. China-kenner Ching Lin Pang legt uit hoe en waarom de aardappel aan een opmars bezig is in het land.  

Het verhaal van de jonge voetballertjes die enkele weken vastzaten in een ondergestroomde grot in Thailand, is een droomscenario voor een film. Maar wie gaat de hoofdrollen spelen? Toch geen Hollywoodacteurs, vraagt MO*columniste Ching Lin Pang zich af.

Het is sinds mijn kindertijd geleden – en dat is toch even geleden- dat ik nog ‘sjing, sjang, sjong’ werd nageroepen op straat’, zegt MO*columniste Ching Lin Pang.  Het verwerpelijke “spleetogengebaar” duikt echter nog veel te vaak op.