Agadir, Marokko. Het is iets na half acht ’s avonds. Overal in de stad loeien sirenes en roepen de minaretten op tot gebed. Het is het signaal dat de nacht is gevallen en dat er weer gegeten mag worden. De straten zijn leeg. Iedereen is thuis voor de lftar, het breken van de vasten. Een glas melk met wat dadels is vaak het eerste wat wordt gege ...

Ik vertel de politieagent aan de andere kant van het hekken dat ik een afspraak heb. Hij draait zich om en klopt op de grijze metalen poort die versierd is met een zevenarmige kandelaar. Even later doet een oude man met een keppeltje open. Het is de rabbi van de synagoge. Ik wring mij tussen het dranghekken en een bloembak en stel me voor.

In het nemen van een taxi schuilt altijd een mogelijk avontuur. Soms ligt het aan de medepassagiers, soms is het de persoonlijkheid van de taxichauffeur die de reis onvergetelijk maakt.

Er is een wijsheid die beweert dat steden ontstaan daar waar water rijkelijk vloeit. Het zou een soort blauw bloed zijn dat de levensaders van de stad voedt en akkers en handel weelderig doet bloeien. Maar geen wijsheid zonder tegenwijsheid. In het Marokko van vandaag ontstaan steden daar waar diesel en benzine rijkelijk stromen. Rond tankstations, ...

Al ruim een week kampeert een groep betogers voor het gebouw van de watermaatschappij. Collega’s vertelden mij dat het voormalige werknemers zijn die huisvesting eisen. Ze hebben spandoeken opgehangen aan de hekkens en hebben een kamp opgetrokken op het voetpad. De hele tijd zitten ze er. Ze drinken thee en discussiëren, of koken een tajine op een ...

Het stond geschreven op een postkaart die ik een tijdje geleden in mijn handen kreeg en het gaat hier op als een vlieger. Wie graag stiekem wil doen is eraan voor de moeite. Iedereen houdt alles goed in de gaten. Als je dan nog eens buitenlander bent en in een volkse buurt gaat wonen, is er geen houden meer aan. Dan smeek je gewoon om onder ...

De eerste dagen na mijn terugkeer in Marokko liep ik wat ziek en dan ben ik al eens gefrustreerd. De internetverbinding in mijn appartement was zoals voorzien na een maand verlopen. Donderdag ging ik naar het kantoor van Maroc Telecom om een verlenging te vragen. Nummertje trekken, en wachten maar. Na goed anderhalf uur van verveling was het uitein ...

Het is nu anderhalve maand dat ik in Marokko verblijf, en tot mijn vreugde zijn veel Marokkanen voorzien van een grote dosis humor en een goeie portie zelfrelativering.