Voor een keer een stuk dat niet over corona gaat. Historica Klaartje Schrijvers heeft een boek geschreven over Walter De Bock, een jeugdvriend van MO*columnist Geert Van Istendael. De meest gevreesde onderzoeksjournalist van België en omstreken, dixit Van Istendael.

Geert Van Istendael hoort dezer dagen her en der de lof zingen van de algemene ophokplicht. Zo rustig. Zo meditatief. Hij vraagt zich af of zij niet merken dat die ophokplicht duizenden en duizenden van hun medeburgers in het nauw drijft. Letterlijk, met de rug tegen de muur.

Het coronavirus houdt de hele wereld in zijn greep. Ook columnist Geert Van Istendael kroop in zijn pen om zijn bedenkingen over deze wereldwijde crisis met ons te delen. ‘De afgod Globalisering valt van zijn voetstuk. Eigen mondmaskers eerst.’

Dezer dagen kun je er niet naast kijken, schrijft MO*columnist Geert Van Istendael. Er loopt iets mis in Duitsland, heel erg misselijkmakend mis. Je kan gerust stellen dat Molenbeek niet het paradijs op aarde is, maar een kerel die negen mensen doodschiet in twee waterpijpkroegen, dat is toch van een totaal andere categorie.

Geert van Istendael mag hem wel, de voorzitter van de Waalse liberalen die terug wil naar het unitaire België. Maar Georges-Louis Bouchez’ kritiek op onze onoverzichtelijke staatsstructuur mag dan terecht zijn, met zijn liefdesverklaring voor het unitaire België van weleer is er van alles niet in orde.

Geert Van Istendael schrijft een brief aan Anne Provoost, die hij als 'een uitstekende en volkomen terecht bejubelde schrijfster' betitelt. Maar wanneer het gaat om vrije meningsuiting, houdt hij er een andere mening op na en is hij het ten gronde niet eens met wettelijke of andere beperkingen. 

De tv-reeks “Kinderen van het verzet” deed Geert Van Istendael terugdenken aan zijn overleden buurman meneer Tremmerie. Die hartelijke man bleek een echte verzetsheld te zijn, maar had daar nooit met geen enkel woord over gerept. Een ode aan zijn buurman en aan alle andere verzetshelden. ‘Wij zijn hun dat verschuldigd. Ik ben dat meneer T ...

Geert Van Istendael heeft een hekel aan canons, maar kon het toch niet laten om een tiental voorstellen te formuleren. Aan te vullen, te vermenigvuldigen, u doet maar. Liefst tweetalig.

Vlaanderen is niet langer het Vlaanderen waarin Geert Van Istendael is opgegroeid. Eén zin uit de onderhandelingsnota van de Vlaamse regeringsvorming doet hem dat definitief besluiten. Organisaties gebaseerd op herkomst of levensbeschouwing zouden niet langer ondersteund worden. En net dat raakt aan de Vlaamse ziel. 

Een paar weken geleden bracht de hooggeleerde en eerbiedwaardige instelling Leopoldina een rapport uit dat heet: “Klimaatdoeleinden 2030: Wegen naar een duurzame beperking van de CO₂ uitstoot”. Geert Van Istendael wilde de dertig pagina’s van die studie wel woord voor woord overschrijven, maar hield het toch bij een eerder beknopte column.  ...

Vorige week werd Ursula von der Leyen voorgedragen als voorzitter van de Europese Commissie. Voor de meeste mensen is ze een nobele onbekende. Geert Van Istendael stelt haar even voor, deze — op en top Duitse — telg van de gegoede Brusselse burgerij.

Geert Van Istendael vernam vorige week dat de internationale editie van de New York Times geen ruimte meer zal geven aan spotprenten na hevig protest over een vermeende antisemitische cartoon. Tegelijkertijd was er in Brussel controverse in lgbtq-kringen over een muurschildering van de Duitse striptekenaar en homo Ralf König. Van Istendael vin ...