De zesentwintigste mondiale klimaattop is voorbij. Nooit eerder kreeg dat jaarlijkse globale ritueel zoveel aandacht. De reden is ongetwijfeld dat de klimaatcrisis steeds meer voelbaar wordt en mensen bezighoudt. Wat wordt de erfenis van Glasgow?

België heeft binnenkort zijn eerste Nationale Veiligheidsstrategie. De klimaatcrisis speelt daarin een belangrijke rol, bevestigt generaal Frederik Vansina aan MO*. ‘We hebben veerkracht nodig om daarmee om te gaan.’

Om de klimaatcrisis aan te pakken is internationale samenwerking nodig, schrijft John Vandaele. Als rijkere landen hun beloften niet houden, wordt dat onmogelijk. ‘Klimaatfinanciering om armere landen te helpen zich tegen klimaatverandering te wapenen, is ook heel erg in ons eigen belang.’

Staat een wereldorde met Chinese karakteristieken in de steigers? In de Mensenrechtenraad kreeg China al resoluties goedgekeurd die het moeilijker maken om mensenrechtenschendingen te bespreken als het betrokken land dat niet wil.

De klimaatbetogers vragen, afgelopen weekend in Brussel nog, een krachtig klimaatbeleid. En dat hebben ze zelf al mee in gang gezet: een nooit gezien Europees plan, “Fit for 55”, moet de uitstoot van broeikasgassen écht terugdringen.

Na decennia sijpelt nu het besef door dat ontwikkelingssamenwerking anders kan én moet. ‘De grootste opdracht is om de nieuwe strategie in praktijk te brengen’, stelt 11.11.11-directeur Els Hertogen. ‘Rechtvaardige verhoudingen realiseer je niet met liefdadigheid.’

De vergroening van de zware industrie vergt immense investeringen die de burger niet onberoerd zullen laten. Dat de Vlaamse regering hier nauwelijks over communiceert is vragen om verzet, schrijft MO*redacteur John Vandaele. Zeg dat de industrie het gezegd heeft. 

Neemt onze welvaart nog wel toe als je alles in rekening brengt? Daarover heerst in toenemende mate onzekerheid, erkennen ook onze topeconomen. De realiteit dwingt ons in elk geval om minder belang te hechten aan bnp-groei en meer aan sociale en ecologische parameters.

De neoliberale orde was te onrechtvaardig en te vervuilend, liet het volk weten. En dus moet het anders: de staat is steeds meer terug als een actor in economie en maatschappij. Garanties op succes zijn er niet, en het wordt een lakmoesproef van menselijke solidariteit.

Terwijl België al zijn tieners vaccineert, lijkt de wereld niet gehaast om  armere landen in te enten. Dat is onverstandig, vindt het Internationaal Monetair Fonds (IMF). De coronacrisis drijft arme en rijke landen uit elkaar. Vorige week raakten wereldwijd elke dag 540.000 mensen besmet. 

Extreemrechtse partijen staan afkerig tegenover internationale afspraken die de wereldeconomie socialer en milieuvriendelijker maken. Die afkeer voor internationale samenwerking dient de Vlaamse belangen niet, schrijft John Vandaele.

Extreemrechts werpt zich de laatste tijd, meer bepaald sinds de financiële crisis van 2008, steeds meer op als grote tegenstander van de globalisering. Maken zij de dromen van de andersglobalisten uit de jaren ‘90 waar?